Νέα δουλειά από τους Whitesnake… Πάντα σε χαροποιεί να ακούς ότι μια τέτοια μπάντα συνεχίζει να βγάζει νέο δίσκο, οι οποίοι για όσους ξεχνούν βρίσκονται στο κουρμπέτι από το 1978 παρακαλώ!
Σε αυτόν το δίσκο έχουμε να συναντήσουμε πρωταρχικά μια ακόμα αλλαγή μελλών. Ο ύψιστος κύριος Coverdale έχει αλλάξει ουκ ολίγες φορές την σύνθεση του προσωπικού του σχήματος, με τον drummer Tommy Aldridge να μπαινοβγαίνει σε αυτή ουκ ολίγες φορές από το 1987 ενώ σταθερός σε αυτήν παραμένει τα τελευταία 12 χρόνια ο επίσης κιθαρίστας των Winger (σ.σ.: άλλη μπαντάρα), Reb Beach, ενώ οι τελευταίες συνθέσεις είναι αυτές των Michael Devin στο μπάσο (σ.σ.: μετρά ήδη μια πενταετία), αυτή του πρώην –πλέον – κιθαρίστα των Night Ranger, Joel Hoekstra, και του Michele Luppi στα keyboards, ο οποίος έχει διατελέσει μέλος των Vision Divine & Secret Sphere.
Στο “The Purple Album”, τον εικοστό πρώτο δίσκο της καριέρας τους, οι Whitesnake παρουσιάζουν μια πιο “εκμοντερνισμένη”, θα έλεγα, εκδοχή κλασσικών κομματιών από την περίοδο που ο David Coverdale πέρασε ως ο frontman μιας από τις σπουδαιότερες μπάντες της ιστορίας του rock, αυτή των Deep Purple, κατά τα έτη 1974 – 1976, όπου μαζί τους ηχογράφησε τρία σπουδαία άλμπουμ, τα “Burn” (1974), “Stormbringer” (1974) & “Come Taste the Band” (1975). Να σημειωθεί ότι στα πρώτα δυο ο Coverdale συνυπήρξε παρέα με τον θεό Glenn Hughes ενώ στην παρέα τους στο τρίτο ήταν και ο (σ.σ.: αδικοχαμένος σε πρόωρη ηλικία από υπερβολική δόση ναρκωτικών) Tommy Bolin στις κιθάρες, αντικαθιστώντας τον Ritchie Blackmore.
Αναλυτικότερα από το “Burn” (15/02/1974 – EMI) μπορεί κανείς να ακούσει τα “Burn”, “You Fool No One” (interpolating “Itchy Fingers”), “Sail Away” (featuring “Elegy for Jon”), “Mistreated”, “Might Just Take Your Life”, “Lay Down Stay Down”, από το “Stormbringer” (11/1974 – EMI) τα “The Gypsy”, “Lady Double Dealer”, “Holy Man”, “Soldier of Fortune”, “Stormbringer” ενώ από το “Come Taste the Band” (10/11/1975 – EMI) υπάρχουν τα “Love Child”, “You Keep On Moving” ενώ τα “Lady Luck” & “Comin’ Home” συμπεριλαμβάνονται ως bonus στην deluxe edition του δίσκου.
Πραγματικά όλες οι συνθέσεις έχουν αποδοθεί από τους “snakes” με τέτοια ευλάβεια, δίχως να παραποιούν ή οι μουσικοί να θέλουν να «δειχτούν» μέσα από αυτό. Το αντίθετο. Δίνουν την δική τους πρόταση σε κόσμο νεότερης ηλικίας σαν ένα best of (θα έλεγα) των προαναφερθέντων κυκλοφοριών. Σε καμία περίπτωση για εμένα δεν λειτουργεί ως «άλμπουμ αρπαχτή», κάτι που πολλοί άλλοι το έχουν κάνει ανά τα χρόνια σε πρώην σχήματα τα οποία συμμετείχαν.
Μια πρόταση για το τέλος. Τιμά πραγματικά το κάθε cent που θα δαπανήσετε για να το εντάξετε στην δισκοθήκη σας.
9/10
Νίκος Σιγλίδης
[email protected]
