Μετά τους Arryan Path, είχα πολύ καιρό να ακούσω ένα συγκρότημα απ’ την Κύπρο. Και να που ήρθε ο καιρός να ακούσω τους Prodigal Earth και την πρώτη τους δουλειά το Zenith II Zero. Είναι ένας δίσκος ο οποίος σου κεντρίζει το ενδιαφέρον απ’ την πρώτη στιγμή που τον ακούς . Ξεκινά με το πολύ δυνατό “Disaster 121” και συνεχίζει εξίσου δυνατά και μελωδικά με τα “Broken World”, “Lonely Gods” και “Once upon a Crime”. Η φωνή του Νικόλα Λεπτού είναι χαρακτηριστική και ακριβώς αυτό που απαιτεί το είδος. Μεστή, λυρική, δυναμική και με πολύ καλή ερμηνεία. Οι κιθάρες είναι πολύ καθαρές και παίζουν αρκετά θέματα μέσα στα κομμάτια πράγμα που δεν είναι και πολύ συνηθισμένο στης μέρες μας. Προφανώς επηρεασμένοι από Warlord, Manowar, Accept μας δείχνουν μία πολύ καλοδουλεμένη πρώτη τους δουλειά. Βέβαια η παραγωγή δεν μπορώ να πω ότι βοηθάει και πολύ στο να ακουστεί ακόμα καλύτερα η δουλειά τους. Κάποιοι θα μου πείτε ότι το είδος που παίζουν θέλει τέτοια παραγωγή για να ακουστεί όπως πρέπει. Η γνώμη μου πάντως είναι ότι θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερη και πιο καθαρή ούτως ώστε να μπορέσει να αναδείξει τις ενορχηστρώσεις των Prodigal Earth. Σημαντική αναφορά θα πρέπει φυσικά να κάνουμε και στο εξώφυλλο και γενικά στο artwork του δίσκου, το οποίο έγινε απ’ τον Thomas Ewerhard (Therion, Jorn, Hammerfall κτλ) κάτι το οποίο προσδίδει ένα ακόμα συν στο Zenith II Zero και απεικονίζει το ύφος του δίσκου με τον πιο κατάλληλο τρόπο. Είναι ένας δίσκος που οι fans του epic κυρίως αλλά και του power, θα πρέπει να αναζητήσουν, αλλά και να ακούσουν.
7/10
Κώστας Τόκας
