Το black metal ιδίωμα φαίνεται πως επηρεάζει κάθε μέρα και περισσότερο μπάντες του σκληρού ήχου. Από τους Kvelertak μέχρι και τους Deathspell Omega τα χαρακτηριστικά του είναι εκεί σε μια πιο εξελιγμένη μορφή. Οι Γάλλοι Deliverance είναι ένα από αυτά τα συγκροτήματα που παντρεύουν doom, sludge και black δημιουργώντας έναν αποπνικτικό ήχο. Μπήκαν στο παιχνίδι το 2013 με το EP “Doomsday, Please” και ακολούθησε το ντεμπούτο τους “CHRST” το 2017. Τρία χρόνια αργότερα, έχουμε στα χέρια μας τη νέα τους δουλειά με τίτλο “Holocaust 26: 1-46”.
Να ξεκαθαρίσω εξ αρχής ότι παρ’ όλο που μιλάμε για το απόλυτο σκοτάδι και την αποπνικτική ατμόσφαιρα που ανέφερα πριν, η παραγωγή είναι πεντακάθαρη και ακούς κάθε νότα. Το mastering το έκανε ο Magnus Lindbergh των Cult Of Luna, οπότε παίρνετε και μια ιδέα για τις επιρροές τους. Οι έξι συνθέσεις που αποτελούν τον δίσκο είναι αρκετά συμπαγείς και ομοιόμορφες κάτι που είναι πολύ σημαντικό για να παρουσιάσουν την πραγματική τους ταυτότητα. Όλα τα κομμάτια ξεπερνούν τα επτά λεπτά, χωρίς όμως να κουράζουν τον ακροατή. Άλλοτε ξεκινώντας με ήρεμες στιγμές και καθαρά φωνητικά όπως στο “Holocaust For The Oblate” και αυξάνοντας την ένταση κατά τη διάρκεια και άλλοτε παίρνοντάς σου τα μυαλά απ’ το πρώτο δευτερόλεπτο όπως στο έπος “God In Furs” σε βάζουν στην απόκοσμη σατανική φαντασία τους. Ο δίσκος ανοίγει με το πιο-doom-πεθαίνεις riff του δίσκου και black φωνή, περνώντας ενδιάμεσα από ένα post-metal μέρος για να κλείσει πάλι με black σιδηροδρομικά riffs. Φτάνοντας στο τέλος με το“Makbenach”σου δίνουν την γλυκιά αίσθηση της λύτρωσης με πολύ ατμοσφαιρικά samples, καθαρά αρπίσματα στην κιθάρα και καθαρά φωνητικά.
Οι Deliverance μπορεί να μην παίζουν κάτι πρωτότυπο αλλά έχοντας πολύ καλές ιδέες και όντας τεχνικά καταρτισμένοι παραδίδουν έναν πολύ δυνατό δίσκο. Το “Holocaust 26: 1-46”σου προκαλεί αισθήματα και εικόνες, κάτι που από μόνο του έχει πετύχει να κερδίσει τον ακροατή.
7,5/10
ΝίκοςΔρακόπουλος
