Τους έχουν αποκαλέσει ιδρυτές της Σιβηριανής ηλεκτρονικής death metal και όχι άδικα. Είναι λίγο περίεργο να ακούς industrial death metal που φέρνει κάτι φινλανδικό από Ρωσία μεριά, και μάλλον θα φταίει το κρύο και στις δύο περιπτώσεις. Τα τραγούδια είναι εμπνευσμένα από τους αρχαίους μύθους των Altai και στιχουργικά προσπαθούν να δείξουν τον μοντέρνο κόσμο μέσα από την φιλοσοφία των αρχαίων φυλών. Μουσικά, υπάρχει έντονα το ηλεκτρονικό και industrial στοιχείο με τις βαριές κιθάρες να το γεμίζουν και να το βαραίνουν και τα growling να δίνουν μια πιο black αισθητική. Ο δίσκος αρχίζει μ’ ένα ατμοσφαιρικό intro και μετά electro; Ωπα! Κάποιο λάθος θα έγινε. Συνεχίζω ν’ ακούω και την στιγμή που μπαίνουν οι κιθάρες χαλάρωσα, τη δε στιγμή που ήρθαν αυτά τα άγια τα growls ανακουφίστηκα. Ο δίσκος κυλάει πάνω κάτω στο ίδιο ύφος, με διάφορα όργανα να κάνουν την εμφάνιση τους από εδώ και από εκεί, χωρίς να δίνουν κάτι ιδιαίτερο, μέχρι το ομώνυμο, όπου και μπαίνουν τα γυναικεία ρώσικα φωνητικά, και πολύ πιασάρικα φυσικά, και οι βαριές κιθάρες. Στην αρχή με εξέπληξαν, έπειτα μου κίνησαν την περιέργεια, πιο μετά μου ψιλό άρεσαν, στη συνέχεια τους βαρέθηκα και τέλος με ξενέρωσαν. Είναι καλοί αλλά για λίγο. Ο δίσκος περιέχει πολύ καλές στιγμές αλλά και επαναλαμβανόμενες και βαρετές. Μπορεί στους του ιδιώματος να βρείτε κάτι που δεν μπόρεσα να ακούσω.
6/10
Tένια Λάρδα
