Οι Visceral Disgorge είναι από τα πιο καυτά ονόματα στο σύγχρονο χώρο του brutal death metal και όχι άδικα, καθώς αν ακούσετε το τελευταίο τους album, ονόματι “Slithering Evisceration”, οι πιθανότητες του να σπάσετε το διαμέρισμα σας είναι αρκετά υψηλές. Εδώ βέβαια έχουμε να κάνουμε με το ξεκίνημα των Αμερικανών, το οποίο είναι αρκετά πιο άγουρο σε σχέση με το δεύτερο και τελευταίο μέχρι στιγμής album τους, κάτι που είναι λογικό αν σκεφτούμε ότι το παρόν βγήκε το 2011 και το “Slithering Evisceration” το 2019.
Μουσικά, η υψηλού επιπέδου τεχνική εννοείται ότι υπάρχει όπως και οι επιρροές από κλασικά σχήματα του χώρου όπως είναι για παράδειγμα οι Suffocation, ενώ οι συνθέσεις τείνουν περισσότερο στη σάπια πλευρά της φάσης.Διατηρούν παράλληλα το πιο in-your-face στοιχείο που χαρακτηρίζει το είδος. Υπάρχει ωστόσο ένα πρόβλημα με αυτή την επανακυκλοφορία. Και αυτό δεν είναι άλλο από το γεγονός ότι το remaster είναι λίαν επιεικώς άθλιο. Τόσο άθλιο που έπρεπε να αλλάξω ακουστικά και να βάλω την κυκλοφορία με την αρχική μίξη για να καταλάβω σε τι ακριβώς φάση βρισκόταν το συγκρότημα εκείνη την εποχή. Και ο λόγος; Στο remaster έχουν ρίξει εντελώς μα εντελώς το μπάσο, σε σημείο που όντως αν δεν έχεις ακουστικά δε μπορείς να καταλάβεις τίποτα.
Αυτό λογικά έγινε με σκοπό η κυκλοφορία να ηχεί πιο old-school ή κάτι τέτοιο. Εν τέλει, το μόνο που κατάφερε ο άχρηστος που έκανε αυτή τη μίξη (ναι δε μπορώ να βρω καλύτερη λέξη, πραγματικά πρέπει να σε έχουν πυροβολήσει στο κεφάλι με βαλλίστρα για να χαλάσεις τόσο πολύ αυτό τον ήχο) είναι να χαλάσει έναν δολοφονικό δίσκο, ο οποίος σε αντίθετη περίπτωση πραγματικά παίρνει κεφάλια.
Βάλτε να ακούσετε το album στην πρώτη του εκδοχή και μη σπαταλήσετε το χρόνο σας με αυτό εδώ το λάθος. Γιατί τέτοιες μίξεις που τις πλασάρουν για remaster μόνο ως λάθη μπορούν να χαρακτηριστούν. Η βαθμολογία που θα δείτε κάτω δεν έχει να κάνει με το δίσκο, αλλά με την επανακυκλοφορία αυτή καθεαυτή.
1/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
[email protected]
