Και αυτό εδώ είναι το τέταρτο και τελευταίο μέρος της τετραλογίας του Κυρίου Devin Townsend, καθώς και το πιο ήρεμο, ταξιδιάρκο και χαλαρό από τα τέσσερα, ή όπως δηλώνει και ο ίδιος το πιο όμορφο και γλυκό. Εδώ ανακαλύπτουμε την πιο slow και τρυφερή πλευρά του για να κλείσει όμορφα η τετράδα. Αν είστε φαν του γρήγορου και βαρύ Townsend παρακαλώ απομακρύνετε τα αυτιά σας, αυτός ο δίσκος δεν είναι για εσάς. Για όλους τους άλλους πιστεύω θα τον απολαύσετε και θα ριλαξάρετε αρκετά ύστερα από μια έντονη μέρα. Είναι αρκετά ambient και η χρήση του φλάουτου είναι παρατεταμένη, κάποια διάσπαρτα γυναικεία φωνητικά για να δώσει μια άλλη αίσθηση, άλλα όργανα που ακούγονται είναι μαντολίνο, banjo, πιάνο και πλήκτρα. Αν σας αρέσουν οι 8λεπτες ambient συνθέσεις, με αγέρια και ανέμους λες και βρίσκεσαι στην φύση, με πιο ακουστικά όργανα και χαλαρά φωνητικά θα τον αγαπήσετε. Εγώ μετά τον δυναμίτη “Deconstruction” η αλλαγή μου έμοιαζε τεράστια, από το ένα άκρο στο άλλο. Μου φάνηκε λίγο μεγάλος σε διάρκεια και βαρέθηκα σε κάποια φάση. Μάλλον έκανα λάθος να τα ακούσω μαζί. Όπως και να έχει προσκυνήστε όλοι τον μέγα Devin Garret Townsend!
7/10
Tένια Λάρδα
