Μετά από 8 albums πραγματικά πιστεύω πως αυτό εδώ είναι μακράν το καλύτερο από όλα. Οι Γερμανοί, πειραματιζόμενοι συνεχώς, εδώ υιοθετούν περισσότερο τα thrash στοιχεία από την μίξη με το death που συνήθιζαν. Μοντέρνος ήχος με back up vocals που τείνουν προς το deathcore, όπως και άλλα στοιχεία που υπάρχουν μέσα στο album. Οι Walczak και Borchers έχουν κάνει την πιο αξιοσημείωτη δουλειά, δεδομένου ότι οι κιθάρες τους δεν χάνουν ούτε μια νότα, ακολουθώντας συνεχώς τα drums (των οποίων ο ρυθμός έχει συνεχώς γυρίσματα και τσακίζει) και δίνουν φοβερά riffs. Tα φωνητικά σε σημεία θυμίζουν περισσότερο Johan Hegg (Amon Amarth) παρά τον Jensen του σήμερα στο “Arise From Decay”, και στα υπόλοιπα ο ίδιος περισσότερο φωνάζει παρά τραγουδάει. Οι λάτρεις των solo μάλλον θα απογοητευτούν όσον αφορά αυτόν τον τομέα, αλλά δεν νομίζω να αποτελέσει τόσο μεγάλο παράγοντα στην κρίση όταν όλος ο υπόλοιπος δίσκος σκίζει. Το μοναδικό που δεν μου πολυάρεσε είναι τα deathcore στοιχεία. Παρόλο που η μίξη έχει γίνει εύστοχα και είναι ταιριαστό με το αποτέλεσμα, έχω λόγους να πιστεύω πως αν δεν υπήρχαν ο δίσκος θα ήταν διαμάντι.
8,5/10
Μαρία Θεοδωράκη
