Όντας φανατικός της black metal σκηνής, δεν μπορούσα να διανοηθώ, ότι θα μου ξέφευγε ένα τέτοιο αριστούργημα. Ο λόγος για τους Αμερικανούς Dismalimerence. Ας ξεκινήσουμε από το όνομα, το οποίο κυριολεκτικά σημαίνει «καταθλιπτική λαχτάρα». Ένα δύσκολο όνομα να προφέρει κανείς, αλλά εύκολο να το θυμάται μετά το ντεμπούτο album τους.
Ας αρχίσουμε από το εξώφυλλο, το οποίο θυμίζει σκηνικό βγαλμένο από τα δάση της Νορβηγίας. Σκισμένες σελίδες, άλλες ματωμένες, άλλες απλά να αιωρούνται , είναι μερικά από τα στοιχεία τα οποία απασχολούν και θεματολογικά τους στίχους του album.
Το εν λόγω album ξεκίνησε να γράφεται το 2011, όταν ακόμα ο τραγουδιστής και ιδρυτικό μέλος Elijah Cirricione (κιθάρες, φωνητικά) αποφάσισε να καταγράψει προσωπικά του βιώματα και συναισθήματα σε ένα τετράδιο, το οποίο δεν αποκλείεται να είναι το ίδιο με αυτό που αντικρίζουμε στο εξώφυλλο. Λίγα χρόνια αργότερα, με την συμβολή φίλων και μουσικών, η μπάντα παίρνει την σημερινή της μορφή: Elijah Cirricione (κιθάρες, φωνητικά), Matt Mifflin (κιθάρες), Craig Hamburger (μπάσο) και Joey Casillas (τύμπανα).
Μουσικά, οι Dismalimerence θεωρούνται progressive/atmospheric black metal. Μια υποκατηγορία του μεταγενέστερου ακραίου ήχου, διατηρώντας πάντα την παραδοσιακή νοοτροπία και αφοσίωση. Ένα album το οποίο δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τις επιρροές του, κρατώντας το προοδευτικό στοιχείο των Opeth και την μίζερη ατμόσφαιρα των Woods Of Desolation. Το πάντρεμα αυτών των δυο φέρουν σαν αποτέλεσμα μεγάλης διάρκειας κομμάτια, με εναλλαγές επιθετικών και ήρεμων συνθέσεων. Όλα τα κομμάτια ακολουθούν το ίδιο ακριβώς μοτίβο κάτι το οποίο , μέχρι και το πέμπτο κομμάτι μου έβγαλε μια μονοτονία. Ίσως και να οφείλεται στο γεγονός ότι, δεν υπάρχουν ουσιαστικές μελωδικές αλλαγές ανάμεσα στα κομμάτια.
Παρ’ όλα αυτά όμως, οφείλω να παραδεχτώ πως υπάρχει μια φυσική ροή και συνέχεια στο album με το ένα κομμάτι να φέρνει το άλλο. Τα πρώτα πέντε κομμάτια μας απασχολούν ατμοσφαιρικά, ενώ στα υπόλοιπα δυο επικρατεί το progressive στοιχείο, στο σύνολο των συνθέσεων. Λιγότερα πλήκτρα, πιο τεχνικά κιθαριστικά περάσματα και πιο ζωντανά τύμπανα. Εν κατακλείδι, ένα δυναμικό και καλά δουλεμένο ντεμπούτο album, αφήνοντας μεγάλες προσδοκίες για μελλοντικές τους κυκλοφορίες
8/10
Γιώργος Χατζηϊωαννίδης
gchatzis21@icloud.com
