Απλά και σταράτα. Progressive/Fuzz με μια pop αισθητική. Πόσο απλό είναι αυτό όμως; Πόσο απλό είναι να δημιουργήσεις ένα δίσκο όπου θα τρέχει μια βασική μελωδία και διανθίζεται από αυτοσχεδιασμούς; Πόσο πετυχημένο μπορεί να είναι αυτό το εγχείρημα;
Στην συγκεκριμένη φάση πιστεύω ότι για τους φαν του είδους είναι μια καλή επιλογή. Οι Disperse που είναι ένα σύμπλεγμα από Πολωνία/Αγγλία, βγάζουν τον τρίτο δίσκο τους έχοντας κάνει μια καλή μίξη σε όλο αυτό το μουσικό, εν μέρη, αυτοσχεδιασμό με ωραία πλήκτρα να συμπληρώνουν τον ήχο τους και μια αισθητική μη metal, ίσως ποιο κοντά στην pop, μιας και ο ήχος τους αν και έχει ανά στιγμές δυνατές κιθάρες και την ένταση που έχει ο χώρος μας είναι τόσο καθαρός και τόσο βιρτουοζικος που ξεφεύγει από την ταμπέλα του progressive metal ή ακόμα και του rock. Σε όλο αυτό πέρα από την μουσική σίγουρα συντελούν και τα φωνητικά του Rafał Biernacki όπου είναι αρκετά… γλυκομίλητος. Όπως και κομμάτια σαν το, σχεδόν instrumental, “Does Ιt Μatter Ηow Gar”, ανήκουν σε μια εντελώς διαφορετική σφαίρα που σίγουρα δεν ανήκει στο χώρο του rock ή του metal.
Άρα για να καταλήξουμε κάπου, μιλάμε για καλή μουσική με αυτοσχεδιασμούς, καλά φωνητικά, πολύ καλή παραγωγή, για τους φίλους αυτού του στυλ ή είδους αν θέλετε καλύτερα, είναι μια καλή πρόταση. Τώρα αν δεν είστε φαν αυτού του είδους καλύτερα να απομακρυνθείτε με γοργά βήματα… σαν tsitah! Όχι γιατί είναι άσχημο το αποτέλεσμα των Disperse αλλά γιατί πιθανών να κουραστείτε από τους αυτοσχεδιασμούς και τα ψιλό έθνικ πλήκτρα/φωνές που συμπληρώνουν κάποια κομμάτια. Όσον αφορά τα φωνητικά, ίσως μετά χρειαστεί να βάλετε λίγο Deicide για να ισιώσετε. Είναι αποκλειστικά για τους φαν του είδους και όχι κάτι που θα ακούσει ο κοινός μεταλάς μιας και θα του φανεί εντελώς αδιάφορο. Προτείνεται μόνο για ιδιαίτερα γούστα με κιθαριστικές ανησυχίες και αρκετά ανοικτό πνεύμα.
6/10
Δημήτρης Εμμανουήλ
[email protected]
