Πρώτος δίσκος για τους Distant Past, οι οποίοι μας έρχονται από τη Βέρνη της Ελβετίας, μετά την επανενωσή τους το 2019. Η μπάντα στο παρελθόν έχει κυκλοφορήσει τρία full-length, τα “Alpha Draconis” του 2010, “Utopian Void” του 2013 και “Rise Of The Fallen” του 2016. Από την παλιά σύνθεση της μπάντας έχουν απομείνει ο τραγουδιστής Jvo “Jay Jay” Julmy και ο μπασίστας Adriano Troiano. Στο νέο τους δίσκο πλαισιώνονται στις κιθάρες από τους Ben Sollberger και Lorenz Laederach και στα τύμπανα από τον Remo Herrmann.
Distant Past λοιπόν όνομα και πράγμα. Και αυτό διότι γίνεται αντιληπτό από τις πρώτες κιόλας νότες του δίσκου ότι η μπάντα είναι ταγμένη στο «μακρινό παρελθόν». Συγκεκριμένα φέρεται να έχει ξεχαστεί κάπου εκεί γύρω στις αρχές του 1980, όταν το New Wave of British Heavy Metal σάρωνε τα πάντα στο διάβα του και μας προσέφερε μερικούς από τους πιο σημαντικούς δίσκους του heavy metal. Οι Distant Past εμπνέονται λοιπόν από το συγκεκριμένο κίνημα του metal και προσπαθούν να φτιάξουν ένα δίσκο που να τιμά τις ρίζες του.
Δυστυχώς όμως για εκείνους μάλλον δεν εμπνέονται αρκετά. Ο δίσκος ακούγεται σαν ένα κακέκτυπο εκείνου του ήχου, αποτελούμενος από συνθέσεις αδύναμες που αδυνατούν να σου εντυπωθούν έστω και για μία στιγμή στο μυαλό. Δεν είναι ότι τα τραγούδια είναι άσχημα, είναι ότι είναι παντελώς αδιάφορα και χιλιοπαιγμένα. Επίσης ο ήχος του δίσκου πάσχει σε όγκο και αυτό αποδυναμώνει το δίσκο επιπλέον.
Στο δίσκο οι ταχύτητες εναλλάσσονται μεταξύ mid-tempo και πιο γρήγορων κομματιών, τα ρυθμικά riffs πάσχουν σε «τσαμπουκά» και «αλητεία», ενώ υπάρχουν και οι απαραίτητες εξίσου αδιάφορες δισολίες. Το μοναδικό πράγμα που ξεχωρίζει στο δίσκο είναι η ερμηνείες του Jvo “Jay Jay” Julmy, ο οποίος με τα υψίφωνα φωνητικά του πετυχαίνει το γκολ της τιμής. Πάμε παρακάτω.
5/10
Ηλίας Ζαχαράκης
Ilias-89@hotmail.com
