Να και ένα blast from the past! Θυμάμαι να πέφτει στα χέρια μου το ντεμπούτο των Kenziner πίσω στο 1998 ή κάπου εκεί περίπου, το οποίο ακόμα και σήμερα το θεωρώ ως ένα αξιοπρεπές δείγμα europower. Μπορεί το σχήμα να σκόρπισε αμέσως έναν χρόνο μετά με την κυκλοφορία της δεύτερης δουλειάς του, αλλά χαίρομαι που τους βλέπω να το παλεύουν ακόμα.
Τι μεσολάβησε όλα αυτά τα χρόνια; Κυκλοφόρησαν άλλο ένα album πίσω στο 2014 με τίτλο “The Last Horizon” αλλά και δύο συλλογές για τα οποία δυστυχώς δεν μπορώ να εκφέρω κάποια γνώμη μιας και δεν τα έχω ακούσει. Αξίζει επίσης να αναφέρω ότι από την αρχική σύνθεση πλέον υπάρχει μόνο ο κεντρικός συνθέτης Jarno Keskinen ο οποίος όμως έχει πλέον περιοριστεί στον ρόλο του κιθαρίστα.
Μουσικά λοιπόν πλέον οι Kenziner ίσως να φέρουν στον νου τους Symphony X της μεσαίας περιόδου (“Twilight In Olympus”) χωρίς υπερβολικά πολύπλοκές συνθέσεις. Το αντίθετο μπορώ να πω, τα κομμάτια είναι αρκετά πιασάρικα/εμπορικά. Αυτός ο καταραμένος (με την καλή έννοια) αέρας τις Φινλανδίας κάνει θαύματα και κομματάρες όπως το “Tears Of Destiny” θα τις ζήλευαν ακόμα και οι Stratovarius.
Φοβερή εντύπωση μου έκανε ο τραγουδιστής Peter Salensky που ακούγεται σαν την ιδεατή μίξη ανάμεσα σε Russell Allen και Johhny Gioeli! Η παραγωγή είναι πραγματικά σωστά ζυγισμένη ανάμεσα στις κιθάρες και στα πλήκτρα τα οποία ντύνουν με πολύ όμορφο τρόπο τα τραγούδια και συχνά θυμίζουν τις εποχές που το europower ήταν στα ντουζένια του.
Δεν θα σας κουράσω άλλο. Το “Phoenix” είναι, κατά βάση, ένας πολύ καλός δίσκος ευρωπαϊκού power metal από αυτούς που πλέον βγαίνουν με το σταγονόμετρο στην αγορά. Θα κάνει πολλούς από εσάς να αναπολήσουν περασμένα μεγαλεία. Αυτό έκανε και σε μένα.
8,5/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
