Οι Φινλανδοί Shape of Despair ξυπνούν από τον επταετή τους λήθαργο και κυκλοφορούν την πρώτη τους ολοκληρωμένη κυκλοφορία έπειτα από το “Monotony Fields” του 2015 (ειδικά άμα εξαιρέσουμε το “Alone In The Mist” του 2016, το οποίο όμως δεν είναι παρά ένα demo με ηχογραφήσεις από το 1998). Με την επιστροφή τους, ξεδιπλώνουν την καλοστημένη funeral doom τέχνη τους.
“Return to the Void”, λοιπόν, με έναν τίτλο και εξώφυλλο που αυτά από μόνα τους είναι ικανά για να ξυπνήσουν… κενά και παγωμένα συναισθήματα κατήφειας και ματαιότητας. Με το που ξεκινάει κανείς να ακούει το “Return to the Void” περικυκλώνεται από ένα κλειστοφοβικό περιβάλλον. Όλα σκοτεινιάζουν και γίνονται πολύ πιο βαριά, το ίδιο και ο ήχος των Shape of Despair όσο περνάει η ώρα και ο ακροατής βυθίζεται στην ακρόαση.
Ο συναισθηματισμός του “Return to the Void” είναι κατακλυστικός και ξυπνάει ένα βαθύ αίσθημα απελπισίας, αλλά παράλληλα κάθε άλλο παρά εύθραυστος ή ευάλωτος είναι. Μέσα από αυτή την απόγνωση αναδύεται μια δυναμική και στιβαρή θέση, η οποία αναδεικνύεται από τις μεγαλειώδεις συνθέσεις του δίσκου, η οποίες διατηρούν και το ακραίο τους στοιχείο.
Όπως ένας funeral doom δίσκος που σέβεται τον εαυτό του, τα κομμάτια του “Return to the Void” έχουν μια διάρκεια άνω των οχτώ λεπτών το καθένα και είναι έξι στον αριθμό, οπότε προσφέρουν λίγο λιγότερο από μία ώρα μουσικής. Αυτό φυσικά δεν είναι κακό από μόνο του, κάθε άλλο. Το αρνητικό είναι ότι ο δίσκος διακατέχεται από μια στασιμότητα, δεν εξελίσσεται ιδιαίτερα για όση ώρα διαρκεί. Στην αρχή δεν υπάρχει πρόβλημα με αυτό, αλλά αυτό αρχίζει να αλλάζει όταν συνειδητοποιείς ότι έχεις ξεχάσει ποιο τραγούδι ακούς, ακόμα και το πότε έφτασε το επόμενο κομμάτι.
Λέγοντας αυτά, δεν θέλω να συμπεράνω ότι το “Return to the Void” είναι ένας κακός δίσκος. Είναι ένα αξιοπρεπές δείγμα funeral doom metal με όλα τα στοιχεία που ψάχνει ένας οπαδός του είδους, αλλά ίσως να μην είναι άκουσμα που να επιδέχεται παραπάνω από μίας ακρόασης σε σύντομο χρονικό διάστημα.
6,5/10
Τζούλια Τσαγκάρη
[email protected]
