Shaman’s Harvest κυρίες και κύριοι και απανταχού πλάσματα. Ένα όνομα, τέσσερα μέλη και μια ιστορία 26 χρόνων ξεδιπλώνεται από πίσω. Όλα ξεκίνησαν το 1996 στο Jefferson City του Missouri. Πρόκειται για ένα alternative metal συγκρότημα, το οποίο αποτελείται από το ιδρυτικό μέλος και τραγουδιστή Nathan Hunt, τον Josh Hamler στη ρυθμική κιθάρα, τον Derrick Shipp στη lead κιθάρα και τον Adam Zemanek στα τύμπανα. Έχουν κυκλοφορήσει έξι full-length albums και πρόσφατα κυκλοφόρησε και το έβδομο με τον τίτλο “Rebelator”.
Ο δίσκος περιέχει έντεκα κομμάτια, που ο μέσος όρος της διάρκειάς τους είναι τα τρία λεπτά. Υπάρχουν albums και albums σε τούτο τον έρμο τον πλανήτη. Με άλλα περνάει η ώρα αβίαστα, χωρίς να το καταλάβεις και με άλλα κάπου ο χρόνος παγώνει αλλά ξανακυλάει στην πορεία σε μια φυσιολογική ροή. Είναι όμως και αυτή η τρίτη κατηγορία που όχι απλά δεν περνάει η ώρα, εύχεσαι να υπήρχε όντως το ξόρκι του Dr. Strange και να ξεχνούσες τα πάντα για ό,τι μόλις άκουσες και είδες (από αύριο ξεκινάω έρευνα μήπως όντως παίζει κάτι τέτοιο, κρίμα να το χαίρεται μόνο ο Peter Parker). Το “Rebelator”, λοιπόν, ακροβατεί πολύ άσχημα μεταξύ των δύο τελευταίων κατηγοριών.
Για να είμαστε και ακριβοδίκαοι βέβαια, πιο πολύ φλερτάρει με την δεύτερη κατηγορία παρά με την τρίτη αλλά πάμε να τα πούμε όπως πρέπει. Το album αυτό είναι από τα λίγα που άκουσα περισσότερες από τέσσερις φορές ώστε να μπορέσω να γράψω το ρημάδι το κείμενο. Μιλάμε για ένα τυπικό alt metal album, το οποίο δεν έχει τίποτα το ιδιαίτερο να δώσει. Έχουμε καταντήσει όλοι οι συντάκτες, να γράφουμε τα ίδια κείμενα σχεδόν κάθε φορά απλά και μόνο γιατί ακούμε τα ίδια χιλιοπαιγμένα πράγματα.
Τι το κάνει όμως σχεδόν ανυπόφορο; Τα κομμάτια με το country ύφος και τα acoustic. Ο λόγος για τα “Mama” και “Hurricane”. Ναι, μόλις δυο τραγούδια αρκούν για να κάνει κοιλιά ένας δίσκος. Τρομερό; Φανταστικό. Εκεί πάγωνε ο χρόνος και μετά την τέταρτη ακρόαση κάτι μέσα μου πονούσε και ζητούσε να τελειώσουν. Στην έκτη παρακαλούσε να ξεχαστούν. Παρόλο που το ένα είναι δύο λεπτά και το άλλο κάπου στα τέσσερα, φάνηκαν σαν αιώνας.
Ναι μεν καλή φωνή, ναι μεν ενδιαφέρουσα μελωδία, ναι μεν σωστή παραγωγή αλλά είναι ένα ακόμα album της σειράς. Δεν ξέρω, ίσως να έθεσα και εγώ πολύ υψηλά τις προσδοκίες μου μιας που οι Shaman’s Harvest κουβαλούν κοντά τρεις δεκαετίες στις πλάτες τους. Από την άλλη όμως, λογικό δεν είναι να περιμένεις κάτι ανώτερο του μετρίου από μια τέτοια μπάντα;
Αν μου έμεινε κάτι θετικό και όμορφο από αυτή την ιστορία είναι ο στίχος “There is power in your whisper” του “Lillith”. Διάολε ήταν δυνατό. Μίλησε στην ψυχή μου και πραγματικά θα με συνοδεύει για καιρό ακόμα στη ζωή μου. Αλλά τι να το κάνεις; Μόνο ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη… Ανάμεικτα συναισθήματα και πάλι.
6/10
Χριστίνα Γιαννούλη
[email protected]
