Χμμμ…. άλλος ένας solo δίσκος από την φωνάρα, τον Michael Sweet. Δεν νομίζω ότι υπάρχει οπαδός τους hard rock ο οποίος δεν γνωρίζει τι εστί Michael Sweet. Ο ιστορικός τραγουδιστής των Stryper, ήταν όντως πολύ παραγωγικός τα τελευταία χρόνια, έχοντας κυκλοφορήσει αρκετούς δίσκους με τους Stryper, έχοντας γράψει ένα βιβλίο (“Honestly: My Life and Stryper Revealed”) και κάνοντας το “Only To Rise” μαζί με τον George Lynch.
Η αλήθεια είναι ότι οι solo δίσκοι του Sweet, δεν μπορώ να πω ότι μου έκαναν ποτέ κάποια εντύπωση. Ειδικά η τελευταία του δουλειά “I’m Not Your Suicide”, πέρασε εντελώς απαρατήρητη και χάθηκε κάπου μέσα στον ορυμαγδό των mp3. Για την φετινή κυκλοφορία του “One Sided War”, ο Sweet μας προετοίμασε με τις δηλώσεις του, ότι θα είναι ότι πιο σκληρό έχει κυκλοφορήσει ποτέ.
Και έτσι είναι, το “One Sided War” είναι λες και έχεις δώσει γκάζια σε μπάντες όπως οι Van Halen, Whistesnake και με τον Dio να μπαίνει μέσα στην εξίσωση. Για να βγάλουμε από την μέση το σημαντικότερο, το “One Sided War” είναι δισκάρα. Απλά και όμορφα. Χωρίς να το περιμένω, ο Sweet απλά κυκλοφορεί τον πιο τίμιο δίσκο των τελευταίων χρόνων, έναν δίσκο γεμάτο μελωδίες, φρεσκάδα και πάνω από όλα έμπνευση. Το “One Sided War” δεν είναι ένας δίσκος απλά για να γεμίσει το – μεγάλο έτσι και αλλιώς – βιογραφικό του Sweet. Σε καμία περίπτωση. Ο δίσκος πρέπει να θεωρηθεί σαν ορόσημο στην καριέρα του.
Έχοντας στο πλευρό του δυο απίστευτους κιθαρίστες, τον Joel Hoekstra (Whitesnake) και τον Ethan Brosh (Angels Of Babylon), το “One Sided War” δεν μπορεί να θεωρηθεί μόνο ως ένας δίσκος για τους λάτρεις των φωνητικών του Sweet. Η κιθαριστική δουλειά και των δύο είναι απλά φανταστική, ειδικά στα solo, τα οποία θα μπορούσαν να διδαχτούν σε σεμινάρια του πως πρέπει να παίζεις σε ένα hard rock/metal δίσκο. όσον αφορά τα riffs τους; όταν ακούς κομμάτια σαν τα “Bizarre”, “Can’t Take This Life”, “One Sided War”, “Golden Age” και το “Can’t Take This Life”, απλά δεν μπορείς παρά να παραδεχθείς ότι το metal ρέει άφθονο στις φλέβες της μπάντας του Sweet. Ο μπασίστας John O’Boyle και ο drummer Will Hunt (Evanescence) δένουν πανέμορφα το γλυκό του rythm section, χωρίς φανφάρες και όπως πρέπει σε ένα τέτοιο δίσκο.
Υπάρχουν κάποιες στιγμές στο δίσκο που μπορείς να πεις ότι δημιουργούν μια κοιλιά, αλλά είναι πολύ λίγες. Μια από αυτές τις στιγμές είναι και η power-balled “Who Am I”. Σε γενικές γραμμές ο δίσκος όμως δεν υστερεί σε έμπνευση. Τα κομμάτια έχουν ρεφρέν τα οποία σου μένουν στο μυαλό κατευθείαν και είναι άκρως εθιστικά. Η μεγάλη έκπληξη έρχεται στο “Can’t Take This Life” το οποίο υπάρχει δύο φορές στο δίσκο, την μία με την μεθυστική και μεστή φωνή του Sweet αλλά και σαν bonus track στο οποίο ο Sweet κάνει ένα ντουέτο με την 16-χρονη Moriah Formica.
Η μεγαλύτερη έκπληξη είναι ότι το “One Sided War” είναι περισσότερο βασισμένο σε κιθαριστικά riff, παρά στα φωνητικά του Sweet. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ένα ολοκληρωμένο αποτέλεσμα, το οποίο πραγματικά με άφησε κάτι παραπάνω από ευχαριστημένο.
Η άποψη μου είναι ότι οι οπαδοί των Stryper και του Sweet θα πρέπει απαραιτήτως να αγοράσουν το δίσκο, αφού όπως προείπα, πρόκειται για τον πιο τίμιο και εμπνευσμένο δίσκο της καριέρας του. Όσον αφορά τους οπαδούς του metal και του hard rock γενικότερα, πιστέψτε με ότι δεν θα μείνετε δυσαρεστημένοι ακούγοντας το “One Sided War”. Μια από τις ευχάριστες εκπλήξεις του 2016….
8.5/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
