Σε αυτό το σημείο, άμα ξέρετε ποιοι είναι οι Emmure τότε μάλλον έχετε κατασταλάξει στο αν σας αρέσουν ή όχι. Οι deathcore στυλοβάτες από το Connecticut ξεκίνησαν σαν ένας (όπως θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί) κλώνος των The Acacia Strain πριν κάνουν μια βαθιά κατάδυση στις ρίζες του rap και του nu-metal από το “Slave To The Game” του 2012.
Εδώ θα πω με σιγουριά ότι αυτή η κλίση που πήραν τους έδωσε έναν μοναδικό ήχο και τους έκανε να ξεχωρίζουν ανάμεσα στις μπάντες του είδους και όλης της metal σκηνής αντίστοιχα. Έκτοτε έχουν τελειοποιήσει αυτήν την πετυχημένη φόρμουλα με την προσθήκη του «μάγου κιθαρίστα» Josh Travis (The Tony Danza Tapdance Extravaganza, Glass Cloud) με αποκορύφωμα το “Look At Yourself” του 2017, που είναι εύκολα ο καλύτερος και πιο ενδιαφέρον τους δίσκος μέχρι σήμερα. Άραγε που μπορούν να οδεύουν οι Emmure από εδώ και ύστερα; Κρίνοντας από το “Hindsight”, ο μόνος δρόμος είναι η άνοδός τους στην κορυφή της «τροφικής αλυσίδας».
Ένα πράγμα που καθορίζει τον μοντέρνο core ήχο είναι το χοροπήδημα, και αυτοί οι τύποι το κάνουν καλύτερα από τον καθένα. Η εισροή πολλών συγκροτημάτων του είδους στο να «αντιγράφουν» σχεδόν τον ήχο τους είναι κάτι που συγκεκριμένα εκνευρίζει τον τραγουδιστή Frankie Palmeri στο μαινόμενο “Trash Folder” όπως μπορούμε να δούμε από στους στίχους “write your songs all day, riffs and lyrics change, but you end up sounding just like me”. Το nu-metal ύφος συνεχίζει με τα κνησμώδη πικάπ στο έξοχο “Thunder Mouth”.
Το “Hindsight” μας δείχνει επίσης την μπάντα να ενσωματώνεται σε πιο electronic στοιχεία όπως ποτέ άλλοτε, αλλά αντί να προσπαθεί να τα χωρέσει βεβιασμένα, η ξεκάθαρη αγάπη και κατανόηση των Emmure για το undeground hip-hop λάμπει. Αυτό επίσης αντανακλάται στα σύντομα κομμάτια, ταιριάζοντας τέλεια με την «απλή, λιτή κι απέριττη» φύση του ήχου τους. Καμιά φορά, η συντομία δίνει μια μεγαλύτερη εντύπωση.
Παρ’ όλο που είναι καλό να μελετάμε διεξοδικά αυτές τις πικάντικες νέες προσθήκες στο στυλ τους, θα κοροϊδεύαμε όλοι τους εαυτούς μας αν λέγαμε ότι δεν ήρθαμε για το ξύλο, έναν τομέα στον οποίο το “Hindsight” δεν απογοητεύει. Το “I’ve Scene God” με μια πρώτη ακρόαση μπορεί να φανεί σαν ένα diss κομμάτι καθώς παρατηρούμε σε ένα rap σημείο του τραγουδιού να αναφέρονται μπάντες της σκηνής, από τους Stick To Your Guns μέχρι τους Knocked Loose και από τους Thy Art Is Murder μέχρι τους Fit For A King, αλλά από τους επόμενους στίχους φαίνεται ότι αναφέρονται στα φιλαράκια τους. Υποσχόμενα να προκαλέσουν απόλυτο χάος στη συνέχεια τα “Pig’s Ear”, “Uncontrollable Descent” και το κομμάτι με το ίσως πιο λυσσαλέο breakdown στην ιστορία της μπάντας, το “Gypsy Disco”.
Στο τέλος της ημέρας, το αν σας αρέσει αυτό το άλμπουμ ή όχι κρίνεται από τη γνώμη σας για τους Emmure γενικότερα. Αν έχετε αποφασίσει ήδη ότι δεν είναι για τα αυτιά σας, τότε δεν θα σας εξιτάρει, αλλά αν δεν ισχύει αυτό, τότε προετοιμαστείτε για μακελειό. Στο κάτω κάτω τι άλλο θέλουμε απ’ αυτούς; Το “Hindsight” μας δείχνει μια ολοκληρωμένη μπάντα με νέα κόλπα και ιδέες στον ήδη καθιερωμένο ήχο τους για να δημιουργήσει την καλύτερη συλλογή κομματιών που έχει κυκλοφορήσει ποτέ. Οι Emmure θα είναι πάντα οι Emmure, γιατί έτσι τους αρέσει και γιατί έτσι αρέσουν και σε εμάς.
8/10
Γιάννης Σεβίλογλου
[email protected]
