Το artwork του δίσκου με προϊδέαζε ότι θα άκουγα κάτι trip-αριστό, περίεργο και πολύπλοκο και είχα φτιαχτεί με αυτήν την προοπτική μιας και είμαι ένας παράξενος που γουστάρει κάτι τέτοια. Αποδείχτηκε όμως πως τελικά έκανα λάθος, καθώς οι Solar Mantra διαθέτουν μεν ψυχεδέλεια, αυτή όμως είναι ενσωματωμένη σε ένα στρωτό και ευθύ heavy stoner. Αλλαγή πλάνων λοιπόν, και προσπάθεια προσαρμογής και ανάλυσης δίσκου σε αντικειμενικά πλαίσια (μιας και άλλο περίμενα και άλλο κατέληξε).
Αντικειμενικά λοιπόν, ο δίσκος δεν είναι κακός. Διαθέτει κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία για τους οπαδούς του ήχου, συνδυάζει το fuzz των 70s με την ευθύτητα του hard rock και τη ψυχεδέλεια, είναι αρκετά στρωτό και σε σημεία βαρύ σε sludge όρια, υπάρχουν και διάσπαρτες blues μελωδίες και γενικά το αποτέλεσμα δείχνει ότι το συγκρότημα έχει σπουδάσει με λεπτομέρειες τον ήχο.
Βέβαια, όπως συνήθως συμβαίνει σε πολλά ντεμπούτα, το μουσικό αποτέλεσμα ακόμα δε δείχνει κάποια στοιχεία προσωπικότητας και αποφυγής αντιγραφής, με αποτέλεσμα πολλά σημεία όλο και κάτι να σας θυμίζουν. Αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι ο δίσκος είναι αρκετά καλοστημένος και ότι οι συνθέσεις είναι καλοδουλεμένες και γεμάτες ποικιλία. Επίσης, ο κυρίως up-tempo ρυθμός είναι ένα συν για την ακρόαση.
Ωστόσο, πιστεύω πως αν και θα διασκεδάσει πολλούς φίλους του ήχου, ίσως εκνευρίσει όσους χαλιούνται με το να ακούνε πολλές και ευδιάκριτες αντιγραφές στα μουσικά στοιχεία. Οι συνθέσεις πάντως σε σημεία είναι έως και διασκεδαστικές και οι φίλοι του ήχου θα περάσουν αρκετά καλά με το δίσκο. Απλά δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω το πόσο αυτός ο δίσκος έχει τη δυνατότητα να μακροημερεύσει στο playlist τους και υποψιάζομαι ότι δε θα είναι για πολύ χρόνο.
6/10
Σταύρος Πισσάνος
[email protected]
