Κάποτε οι Lantlôs φημίζονταν για το εξαιρετικό τους blackgaze και τους υπέροχους δίσκους που είχαν κυκλοφορήσει, έχοντας εξασφαλίσει και τη συμμετοχή του Neige των Alcest. Το “Melting Sun” (2014) πάντως είχε δείξει τάσης διαφυγής από τον ήχο και μετά από εφτά χρόνια σιγής, αυτή η διαφυγή και η ηχητική μεταμόρφωση ολοκληρώθηκε με το νέο τους album.
Εδώ λοιπόν έχουμε ολοκληρωτική απογαλάκτωση οποιουδήποτε black στοιχείου είχε απομείνει. Το shoegaze και το post-metal παραμένουν σταθερές αλλά σε διαφορετικές ποσότητες το καθένα, έχουμε εισβολή του prog metal, κάτι είναι πιο εμφανές στους ιδιαίτερους ρυθμούς που χρησιμοποιούν ανά διαστήματα, και, το κυριότερο, alt metal riffing.
Κάτι σημαντικό είναι πως έχοντας υπόψιν πως οι post-metal/shoegaze δίσκοι βασίζονται κυρίως στην ατμόσφαιρα και στη μεγάλη διάρκεια (αυτό αφορά κυρίως το post-metal), εδώ παρατηρούμε ακριβώς το αντίθετο. Τα κομμάτια είναι μικρά σε διάρκεια, με το δίσκο να διαρκεί 50 λεπτά, ενώ συνθετικά κυριαρχεί η ευθύτητα και η αμεσότητα, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα να θυσιαστούν οι ατμόσφαιρες και οι μελωδικότερες, πιο απαλές στιγμές τους.
Οπότε, αν παραβλέψουμε ότι πρόκειται για τεράστια ηχητική στροφή που θα διχάσει τους στενούς οπαδούς τους, αν αναλύσουμε το δίσκο καθαρά τεχνοκρατικά γι’ αυτό που είναι, πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα προσπάθεια, η οποία όμως δε μου κράτησε το ενδιαφέρον σε όλη τη διάρκειά της. Μετά το δεύτερο μισό υπάρχει μια έντονη επαναληψιμότητα, με αποτέλεσμα να νιώθω ότι ο δίσκος κρατάει παραπάνω από όσο πρέπει.
Που σημαίνει ότι ακόμα και σαν ουδέτερος οπαδός δύσκολα θα επέστρεφα σε αυτόν το δίσκο, ο οποίος έχει μπόλικες ενδιαφέρουσες στιγμές αλλά πάσχει σε πολλά σημεία από έλλειψη συναισθήματος και κυρίως από υπερβολικά επίπεδη προσέγγιση, κάτι που είναι το πιο αδύνατο σημείο του δίσκου. Ακόμα και οι οπαδοί του post/prog/alt ήχου θα μπορέσουν να διακρίνουν αυτά τα ελαττώματα, τα οποία δυστυχώς υπερκαλύπτουν τις καλές στιγμές του. Δεν επικρίνω την αλλαγή κατεύθυνσης αυτή καθαυτή αλλά το μέτριο τρόπο με τον οποίο αυτή επιτελέστηκε.
6/10
Σταύρος Πισσάνος
[email protected]
