AlbumsΚριτικές

Lazy Man’s Load – All Hat Not Cattle (Sleaszy Rider)

Ντεμπούτο για τους Lazy Mans Load, οι οποίοι σχηματίστηκαν το 2017 αλλά έχουν καταφέρει ήδη μια υπολογίσιμη συναυλιακή πορεία στις αθηναϊκές σκηνές. Το κουαρτέτο βαφτίστηκε από μια έκφραση που μιλάει για εκείνο τον τύπο ανθρώπου που μεταφέρει πολύ περισσότερα από όσα μπορεί την φορά, καθότι βαριέται να κάνει παραπάνω διαδρομές. Ταιριαστό όνομα για μια μπάντα που αγαπά τα ράθυμα stoner riffs.

Τα ιδρυτικά μέλη του σχήματος είναι οι Billy Chow (μπάσο) και Σάββας (κιθάρα). Καθόλου τυχαίο λοιπόν που ένα από τα πρώτα πράγματα που ξεχωρίζει κανείς στα εννέα κομμάτια του All Hat Not Cattle είναι οι υπνωτιστικές μπασογραμμές. Οι τελευταίες πρωταγωνιστούν καθ’ όλη την διάρκεια αλλά ζουν την καλύτερη τους στιγμή μάλλον στο Influenza. Ένα κομμάτι που η ατμόσφαιρά του έχει κάτι από τους πολυαγαπημένους μου Αμερικάνους doomsters SubRosa. Πιο συγκεκριμένα, από το “Borrowed Time, Borrowed Eyes” του “No Help For The Mighty One”.

Σε γενικές γραμμές, το δεύτερο μισό του δίσκου ρίχνει ταχύτητες. Γι’ αυτό και λόγω προσωπικών προτιμήσεων το εκτίμησα περισσότερο. Παρότι μαντεύω ότι η πλειοψηφία του κοινού και των φίλων της μπάντας θα απολαύσει περισσότερο το αντίστοιχο πρώτο, που έχει κάτι από την δυναμική και την ενέργεια σχημάτων όπως οι Monster Magnet και οι Black Label Society. Γεγονός που μπορεί να αποτελέσει μεγάλο αβαντάζ υπερ της συναυλιακής δραστηριότητας του σχήματος.

Πάμε στα διαδικαστικά τώρα. Τα φωνητικά δεν στερούνται ποιότητας. Όμως, η φύση κάποιων κομματιών είναι τέτοια, που προστάζει μια πιο διευρυμένη παλέτα στον τρόπο ερμηνείας. Μια τέτοια στιγμή είναι το Hot As A 2$ Pistol. Υπάρχουν κάποια επιπλέον μικροθεματάκια στο ζήτημα της προφοράς. Τα οποία γίνονται αντιληπτά μόνο και μόνο διότι στο υπόλοιπο σύνολο, η απεικόνιση της ατμόσφαιρας του αμερικάνικου νότου γίνεται αβίαστα, κατα τρόπο πιστό και πειστικό.

Έτσι καταλήγουν να αποτελούν το μόνο στοιχείο του δίσκου που λοξοδρομεί αυτής της ιδέας και συνεπώς διακρίνεται άμεσα. Επίσης εξ ορισμού, η φωνή είναι από τα πρώτα στοιχεία που θα παρατηρήσει ο εκάστοτε ακροατής, τουλάχιστον κατα τις πρώτες ακροάσεις. Ιδέα βέβαια που θα αντιλογιστεί από πολλούς. Κυρίως λόγω των δύο ονομάτων που σκεφτόμαστε όλοι πρώτα όταν μιλάμε για ελληνική σκηνή και παρεμφερή ηχητική κατεύθυνση (Αργύρης Γαλιατσάτος και Αλέξανδρος Καραμέτης).

Οι δυο τραγουδιστές έγιναν τα ονόματα που σκεφτόμαστε όλοι πρώτα, χωρίς να έχουν γίνει…ο Sam Elliott πριν από αυτό. Κυρίως, διότι αμφότεροι διαθέτουν το κατάλληλο εκτόπισμα για να στηρίξουν μια τέτοια συνθήκη. Ψήγματα ενός τέτοιου ταπεραμέντου θα βρούμε κι εδώ, πάντως. Πιο συγκεκριμένα, η ερμηνευτικά καλύτερη στιγμή του Roxx βρίσκεται στην εκπνοή του δίσκου και συγκεκριμένα στο The Almighty Kid.

Όπως και να έχει, οι Αθηναίοι συνεχίζουν την παράδοση της εκροής σταθερά υψηλής ποιότητας κυκλοφοριών από την τοπική σκηνή. Τα δέκα κομμάτια του δίσκου, θα τα ευχαριστηθεί αρκετός κόσμος. Ακούγοντάς τον τόσο στο σπίτι του, όσο κι επί σκηνής. Περιθώρια βελτίωσης σίγουρα υπάρχουν αλλά ας μην ξεχνάμε ότι είναι η πρώτη τους δουλειά. Έχουν όλο τον χρόνο μπροστά τους για να μετατραπούν σε μια ακόμα υπολογίσιμη ντόπια δύναμη.

6,5/10
Χρύσα Γιουρμετάκη
chrysag.nioti@gmail.com

haursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|bothwhale_728x90 - 728|90|whale_728x90|||bothGreekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|bothRodStudios_728x90 - 728|90|RodStudios_728x90|||bothnano designs 728×90 - 728|90|nano designs 728×90||https://www.facebook.com/Nanodesignart/|both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X