Από την Αυστραλία αυτή την φορά, περνάμε σε ένα αρκετά περίεργο είδος μουσικής. Στην ουσία έρχονται να βαδίσουν με τον τρόπο τους, πάνω σε ένα είδος μουσικής που απέδωσαν αρκετά καλά οι συμπατριώτες τους. Αναφέρομαι στο “Torn Beyond Reason” των Woods Of Desolation, χωρίς φυσικά να έχουν κάτι ιδιαίτερα κοινό πέραν του ότι είναι και οι δυο Αυστραλοί.
Ωστόσο, ήταν η μόνη black metal που γνώριζα μέχρι στιγμής, πριν μάθω για τους Plasmodium. Οι Plasmodium, λοιπόν, είναι μια πενταμελής μπάντα από την Αυστραλία. Σχηματίστηκαν το 2016 όπου και ξεκίνησαν με το ντεμπούτο full-length album τους “Entheognosis”. Πέντε χρόνια αργότερα επιστρέφουν με την δεύτερη ολοκληρωμένη δουλεία τους.
Είναι δύσκολο να πει κανείς με το τι έχει αναλάβει το κάθε μέλος της, καθώς και οι ίδιοι στο Bandcamp της μπάντας δεν δίνουν και μια τόσο ξεκάθαρη απάντηση. Το μόνο που μπορώ να σας πω με σιγουριά είναι πως πίσω από τα τύμπανα βρίσκεται ο Demoninacht (Diabolic Rites, Gravetemple) και ακολουθούν οι R. Hansen (Mutilathymn), Nocentor, Yen Pox, Fuath και Aretstikapha (Mazikeen, Mors Vincit Omnia). Ο λόγος για το δεύτερο full-length album τους “Towers Of Silence”. Παίζουν ένα είδος το οποίο πρόσφατα ανακάλυψα με την βοήθεια ενός φίλου, το psychedelic black metal.
Φανταστείτε το πιο πολύ ως μια πιο ελαφριά εκδοχή noise black metal, σαφώς πολύ λιγότερη βαβούρα. Αν και καταλαβαίνεις πως η όλη εμπειρία είναι κάπως χύμα και αρκετά δύσκολη να εξηγηθεί, ωστόσο είναι μια καλή κυκλοφορία. Στον ίδιο αυθορμητισμό βρίσκονται και οι μουσικοσυνθέσεις, με τα τύμπανα πραγματικά να εντυπωσιάζουν σε όλη την διάρκεια. Τα φωνητικά άλλοτε είναι καθαρά, άλλοτε ψηλά θυμίζοντας πιο πολύ black metal και άλλοτε πιο μπάσα προς το death metal.
Δεν μπορώ να πω πως μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση, πέραν του γεγονότος πως ήταν απλά ταιριαστά. Εξάλλου μην ξεχνάτε πως είναι ένα είδος μουσικής το οποίο σίγουρα δεν είναι για όλες τις ώρες και σίγουρα δεν απευθύνεται σε όλους. Σαφώς και έχει συναίσθημα και συγκεκριμένα ένιωσα να περιπλανιέμαι κάπου χαμένα στα πιο σκοτεινά μέρη του διαστήματος. Πέραν όμως όλων αυτών για εμένα παραμένει απλά μια πολύ καλή και σοβαρή δουλειά.
6/10
Γιώργος Χατζηϊωαννίδης
[email protected]
