[Option A]
Πιστοί στην… παράδοση που έχουν δημιουργήσει μετά την πολυετή απουσία τους από τη δισκογραφία, οι θρυλικοί Testament κυκλοφορούν νέο album κάθε τέσσερα χρόνια. Τόσα πέρασαν και από το “Brotherhood Of The Snake” και δεν είχα αμφιβολία ότι θα άκουγα άλλη μία ικανοποιητική δουλειά από τους βετεράνους thrashers. Το πόσο ικανοποιητική όμως, ήταν μια απορία.
Συστάσεις για τη μπάντα δε χρειάζονται, όποιος διαβάζει αυτές τις γραμμές και δεν τους ξέρει μάλλον βρίσκεται σε λάθος σελίδα. Θα ξεκινήσω από τα αρνητικά. Ένα από αυτά είναι η διάρκεια. Μία ώρα (παρά δύο λεπτά) που διαρκεί είναι αρκετή, ειδικά για thrash metal κυκλοφορία. Ακόμα και για τους ίδιους, είναι το μεγαλύτερο από τα υπόλοιπα δώδεκα albums της ιστορία τους. Ένα άλλο είναι τα fillers. Το ορχηστρικό δίλεπτο “Catacombs” που είναι το τελευταίο στη λίστα θα έπρεπε είτε να μπει στην αρχή είτε να λείπει εντελώς, ενώ το “Ishtar’s Gate” με τα ανατολίτικα στοιχεία και το αργό “City Of Angels” με τα περίεργα φωνητικά και τον άκυρο πειραματισμό στην κιθάρα, ρίχνουν την ποιότητα αντί να την ανεβάσουν.
Όσο για τα υπόλοιπα κομμάτια, δεν υπάρχει κάποια μεγάλη έκπληξη. Οι ταχύτητες κυμαίνονται από mid-tempo έως up-tempo και είναι στο γνωστό thrash ύφος της μπάντας. Ξεχωρίζει το “Symptoms” με το ογκώδες groove του, το “Dream Deceiver” που θυμίζει πολύ έντονα το “He’s A Woman, She’s A Man” των Scorpions στο refrain, το φοβερό “Night Of The Witch” με την τρομερή κιθαριστική δουλειά σε riffs και solos και το καταιγιστικό “Curse Of Osiris”. Στα δύο τελευταία μάλιστα ο Eric Peterson συνεισφέρει με black metal φωνητικά, όπως συνηθίζει δηλαδή στο side-project του Dragonlord.
Όσο για την καλύτερη σύνθεση που είχε ποτέ η μπάντα, τα λόγια είναι περιττά. Alex Skolnick και Peterson ξεσαλώνουν στις κιθάρες, Steve Di Giorgio (μπάσο) και Gene Hoglan (τύμπανα) να παραδίδουν μαθήματα για το τι πρέπει να κάνει ένα rhythm section και ο μέγας Chuck Billy είναι όπως πάντα απολαυστικός. Από τις πιο χαρακτηριστικές φωνές του thrash metal που δεν την γονατίζει καμία ασθένεια.
Εν κατακλείδι, οι Testament προσφέρουν άλλη μία πολύ καλή κυκλοφορία στο κοινό τους. Καλύτερη από το “Brotherhood Of The Snake”, αλλά μάλλον κατώτερη από το “The Formation Of Damnation” και το προσωπικά αγαπημένο μου “Dark Roots Of The Earth” από την επιστροφή τους και μετά. Αν έλειπαν τα fillers που ανέφερα πιο πάνω, θα είχα άλλη άποψη.
7,5/10
Γιώργος Τερζάκης
geo.terzakis@gmail.com
[Option B]
Οι Testament είναι από εκείνες τις μπάντες (θα το πω και ας πέσουν οι πιουρίστες να με φάνε) που προτιμώ τις καινούριες της δουλειές από τις παλιές. Από το “The Gathering” το οποίο το θεωρώ το καλύτερο τους άλμπουμ (Dave Lombardo έπαιξε εκεί μέσα, το κέρατο μου!) και μετά, οι Αμερικανοί έχουν ένα αξιοζήλευτο σερί από δίσκους που έχουν κάνει ακόμα και πολλούς παλιούς να αλλαξοπιστήσουν και να προτιμήσουν τις τελευταίες τους κυκλοφορίες από τις παλιές.
Και ειδικά στους μικρότερους σε ηλικία, το συγκρότημα έχει καταφέρει το αδύνατο(ίσως η μόνη κλασική μπάντα του είδους που το κατόρθωσε αυτό μαζί με τους Kreator), να φτιάξει μια νέα γενιά οπαδών. Φτάνει όμως με τους προλόγους και ας περάσουμε στον (για μια ακόμα φορά) πολύ καλό δίσκο της μπάντας.
Πρέπει να πω ότι εκ πρώτης όψεως προβληματίστηκα σχετικά με το δίσκο, γιατί όσο να ναι, thrash κυκλοφορία που να διαρκεί πενήντα οχτώ λεπτά και να είναι και καλή, δε συναντάς συχνά. Το συγκρότημα όμως έχει καταφέρει να γεμίσει αυτά τα λεπτά με ουσία, ο δίσκος ρέει αβίαστα και δεν κουράζει καθόλου. Βασικά, εδώ οι οπαδοί των καινούριων Testament θα βρουν όλα όσα αγάπησαν σε αυτούς από το “The Gathering” κι έπειτα.
Δηλαδή κατά βάση thrash ξυλίκι, αλλά υψηλού τεχνικού επιπέδου με το γνωστό μοντέρνο-αλλά-όχι-τόσο ύφος που έχει η μπάντα τα τελευταία χρόνια, τον Gene Hoglan στα τύμπανα να κοπανάει μέχρι και τον παραγωγό, τον χίπη Steve Di Giorgio να χτίζει τοίχους με τις μπασογραμμές του, τον Eric Peterson ο οποίος είναι ένας από τους στιβαρότερους ρυθμικούς στο χώρο, τον Alex Scholnick ο οποίος για μια ακόμα φορά κάνει την ταστιέρα ό,τι θέλει όταν σολάρει και φυσικά τον death metaller της παρέας, τον ένα και μοναδικό Ινδιάνο του thrash Chuck Billy, να παραδίδει μαθήματα θηριωδίας πίσω από το μικρόφωνο. Όπως εύκολα γίνεται αντιληπτό, όταν έχεις μια τέτοια ομάδα, ακόμα και να θες, είναι πολύ δύσκολο να βγάλεις κακή κυκλοφορία.
Μελωδίες και ξυλίκι εναλλάσσονται για μια ακόμα φορά σε απόλυτα σωστές δόσεις από την αρχή μέχρι το τέλος με έναν αριστοτεχνικό τρόπο. Ήθελα βέβαια λίγο blastbeat από πλευράς Hoglan, αλλά όταν είσαι μια τέτοια μπάντα και δεν έχεις βγάλει ένα δίσκο απλά για να τον βγάλεις ή ένα δίσκο τίμιο που θα τον ακούσουμε, θα πούμε ένα ΟΚ και θα τον ξεχάσουμε, αλλά ένα δίσκο που ακούγεται ξανά και ξανά από την αρχή μέχρι το τέλος, τότε δε χρειάζεται να λέμε περισσότερα.
7,5/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
[email protected]
[Option C]
Η πρώτη μου επαφή με τους Testament ήταν το 1993 σε ένα ξεχασμένο από το χρόνο δισκοπωλείο λίγο πιο πάνω από το Κρατικό Νίκαιας. Κατά το κλασικό ψάξιμο έπεσε στα χέρια μου ένα βινύλιο με τον τίτλο “Souls Of Black”, το αγόρασα και κάπως έτσι ξεκίνησα να ακούω Testament. Ακολούθησε στην συλλογή μου το “The Legacy” και πάει λέγοντας.
Έκτοτε τους ακολουθώ σε κάθε νέο τους βήμα, όπου καταφέρνουν να μας προσφέρουν πάντα εντυπωσιακές στιγμές. Τι και αν τα χρόνια πέρασαν; Τριάντα έτη και βάλε καριέρα δεν είναι κάτι λίγο. Όμως την στιγμή που άλλα συγκρότημα εξαφανίζονται, οι Testament βγαίνουν στο προσκήνιο για δέκατη τρίτη φορά με το “Titans Of Creation”.
Τι θα ακούσουμε εδώ; Μα φυσικά αμερικάνικο thrash metal στα καλύτερα του και πως να μην είναι όταν έχεις τέτοιες μονάδες στην μπάντα σου. Από την μία ο Steve Di Giorgio στο μπάσο και ο Gene Hoglan στα drums να παραδίδουν μαθήματα σαν καθηγητές του είδους και από την άλλη στις κιθάρες οι Alex Skolnick και Eric Peterson που από το 1986 μας προσφέρουν αυτό τον τόσο γνώριμο ήχο μέσα από τα αξεπέραστα riffs και solos.
Στα δώδεκα κομμάτια διάρκειας πενήντα οχτώ λεπτών ακούμε αυτό τον κλασικό ήχο των Testament ενώ ταυτόχρονα πρόσθεσαν κάποια progressive στοιχεία και κάποιες ανατολίτικες επιρροές εμπλουτίζοντας τις συνθέσεις. Με το πρώτο άκουσμα ξεχωρίζουν τα “WW III”, “Dream Deceiver” και “Curse Of Osiris” τα οποία με άφησαν με το στόμα ανοιχτό. Κομματάρες.
Συνοψίζοντας, το “Titans Of Creation” είναι ένας συναρπαστικός δίσκος με ένα εξαιρετικό εξώφυλλο ενώ στην παραγωγή βρίσκουμε ξανά τον Juan Urteaga ο οποίος ανέλαβε την ηχογράφηση και ήταν συμπαραγωγός, ενώ ο Andy Sneap στη μίξη και το mastering μας πρόσφεραν αυτό το εντυπωσιακό αποτέλεσμα που ακούμε.Old-school κλίμα με σύγχρονη οπτική, δηλαδή έναν κλασικό δίσκο Testament. Υποδεχτείτε τον thrash δίσκο της χρονιάς.
8/10
Νίκος Λίλλης
[email protected]m
