Πάντα «κουμπώνομαι» όταν βλέπω τη φράση “for fans of…” σε Δελτίο Τύπου. Αυτό υποδηλώνει μια ανασφάλεια του τύπου «ξέρουμε ότι το υλικό μας είναι ξεπατικωτούρα, οπότε ας αραδιάσουμε τις επιρροές μας μπας και ψαρώσουμε κάποιον και τσιμπήσουμε οπαδούς των επιρροών μας». Ίσως να είμαι εγώ λίγο σκληρός σε αυτό αλλά όπως και να ‘χει, περιορίζεις κάπως έτσι το πιθανό αγοραστικό κοινό που εδώ και χρόνια έχει μπουχτίσει από τον υπερπληθυσμό.
Και ειδικότερα οι Καναδοί Osyron, αραδιάζουν ονόματα τα οποία ναι μεν είναι πολυαγαπημένα και στην Ελλάδα μεταξύ άλλων αλλά όλα τους έχουν δει απίστευτα τρελό αριθμό αντιγραφών, καλών ή μη, με αποτέλεσμα ο κορεσμός να έχει ξεπεραστεί όχι απλά προ πολλού αλλά σε κάποια ονόματα ακόμα και δεκαετίες πριν. Πιο συγκεκριμένα, αναφέρουν τους Nightwish, Symphony X, Dream Theater, Kamelot και Wintersun. Ειλικρινά τώρα, πόσα πολλά τέτοια συγκροτήματα σας θυμίζει αυτός ο συνδυασμός, ειδικά αν είστε κάπως παλαιότεροι;
Σύμφωνα με το συγκρότημα, η επανακυκλοφορία έλαβε χώρα επειδή η πρώτη κυκλοφορία του άλμπουμ το 2017 δεν είχε απήχηση και έφτασε στα χέρια ελάχιστου κόσμου. Το άλμπουμ είναι remixed και remastered και μιας και δεν έχω πρόσβαση στην αρχική κυκλοφορία του, δε μπορώ να κάνω συγκρίσεις. Το ηχητικό αποτέλεσμα πάντως είναι αρκετά καλό, είναι ένας καλογυαλισμένος ήχος που έχουμε συνηθίσει στην εποχή μας. Σα bonus πάντως, υπάρχουν τρία τραγούδια μέσα από το δίσκο επανηχογραφημένα, το ένα από αυτά σε ακουστική μορφή (“Razor’s Wind”).
Στο θέμα των επιρροών τώρα, αυτοί που ξεχωρίζουν στις συνθέσεις είναι κυρίως οι Symphony X και Kamelot, πάνω στους οποίους έχουν χτίσει τις δικές τους ιδέες, Υπάρχουν και οι υπόλοιπες επιρροές που αναφέρονται στο δελτίο τύπου, όχι όμως σε τόσο μεγάλο βαθμό και όχι τόσο έντονα. Οι συνθέσεις είναι δομημένες όμορφα, ακούγονται ευχάριστα και αν δεν ενοχλήστε τόσο πολύ από τη ξεκάθαρη εφαρμογή των επιρροών, τότε θα μπορέσετε να ευχαριστηθείτε έναν πολύ αξιόλογο δίσκο.
6,5/10
Σταύρος Πισσάνος
[email protected]
