Στον άτυπο διαγωνισμό για αστεία ονόματα συγκροτημάτων (κυρίως ακραίων), οι Xpus από την Ιταλία θα πήγαιναν εύκολα στους τελικούς. Φαίνεται επίσης πως έχουν και μία λόξα με τα χρώματα, σε βαθμό καγκουριάς θα έλεγα. Στο πρώτο albumμε τον τυρένιο τίτλο “Sanctus Dominos Deus Sabaoth” (2015) κυριαρχούσε το κόκκινο, ενώ εδώ στο δεύτερο “In Umbra Mortis Sedent” (ναι, έχουν κόλλημα και με τα λατινικά) κυριαρχεί το πράσινο.
Κυριαρχεί όμως παραπάνω απ’ ότι θα έπρεπε. Το CD που βγαίνει σε μορφή digipak από την Transcending Obscurity, θα φωσφορίζει στο σκοτάδι, στις ζωντανές τους εμφανίσεις ο τραγουδιστής/μπασίστας φοράει φωσφοριζέ πράσινη μάσκα, ενώ μπάσο και κιθάρα έχουν φωσφοριζέ πράσινο περίγραμμα. Το μόνο που μένει είναι να φτιάχνουν και τα αμάξια τους έτσι και να βγαίνουν για κόντρες, όπως κάνει κάθε γνήσιος κάγκουρας που σέβεται τον εαυτό του.
Τώρα, για ποιο λόγο ασχολούμαι με τα υπόλοιπα και δεν αναφέρω τη μουσική; Επειδή πολύ απλά δεν έχει και τίποτα άξιο αναφοράς. Οκτώ κομμάτια συν δύο αχρείαστα intro/outro, τυπικότατο death/black metal που βαράει για σαράντα λεπτά χωρίς κάποιο ιδιαίτερο νόημα. Κοπάνημα, mid-tempoκοψίματα, πάλι κοπάνημα και ένας τραγουδιστής ο οποίος αντί για ακραίος ακούγεται απλά βραχνιασμένος. Είναι από εκείνες τις περιπτώσεις που θέλουν να δοκιμάσουν κάτι διαφορετικό από το συνηθισμένο στα φωνητικά και το αποτέλεσμα φυσικά δεν δικαιώνει κανένα.
Η παραγωγή είναι σχετικά καλή, αλλά η μονοτονία, η κούραση και η βαρεμάρα πήγαν σύννεφο. Αν εξαιρέσουμε κάποια ελάχιστα σημεία στα οποία βάζουν (καλώς εννοούμενη) μελωδία και ατμόσφαιρα, όλο το υπόλοιπο είναι στην καλύτερη περίπτωση απλά υποφερτό. Δεν ήταν λίγες οι φορές μάλιστα που νόμιζα ότι άκουγα το ίδιο κομμάτι σε λούπα, αφού οι Ιταλοί αυτό που θέλουν μάλλον είναι απλά να χώνουν για να γουστάρουν. Μπράβο τους, αλλά δεν νομίζω ότι είναι για πολλά περισσότερα. Σε όσους αρέσει το μέτριο και τυπικό black/death metal, ακούστε το.
3/10
Γιώργος Τερζάκης
geo.terzakis@gmail.com
