Πάρα πολύ καλοί. Σαν μπάντα διασκευών των Iron Maiden. Όχι σαν οτιδήποτε άλλο. Ακόμα και αυτό δεν το κάνουν σωστά. Τα παιδιά προσπαθούν πάρα πολύ να βγάλουν τον ήχο των μπαμπάδων του heavy metal και φαίνεται. Φαίνεται άσχημο.
Ο λόγος λοιπόν για τους Airforce, που εντάξει παίζουν δεν λέω, μα παίζουν σαν την πιο απλοποιημένη έκδοση των Iron Maiden. Ακόμα και ο τραγουδιστής το παλεύει και φαίνεται. Από ότι είδα μάλιστα ο drummer, Doug Sampson, ήταν μέλος τους, για δύο χρόνια, από το 1997 έως το 1979. Μάλλον του άρεσε πάρα πολύ. Τι να πω.
Τα τραγούδια είναι ΟΚ, ο ήχος είναι ΟΚ. Όλα είναι απλά ΟΚ. Τίποτα παραπάνω. Ας μην μιλήσω για το γεγονός, πως η μπάντα αυτή ήταν ενεργή από το 1987 έως το 2001 και από το 2008 έως τώρα, αλλά στο πρώτο μισό της πορείας τους δεν βγάλαν ούτε έναν δίσκο.
Δηλαδή σε δεκατέσσερα χρόνια πώς γίνεται να μην έχεις βγάλει ούτε έναν δίσκο ως μπάντα; Το πρώτο τους ολοκληρωμένο album, κυκλοφόρησε το 2016 με τίτλο “Judgement Day”. Από εκεί και μετά, κυκλοφόρησαν δύο EPs τα “The Black Box Recordings: Volume 1” και “The Black Box Recordings: Volume 2”, ένα single και αυτόν εδώ τον δίσκο. Ακούγοντας βέβαια και τα υπόλοιπα, μπορώ να πω με σιγουριά ότι χάλασαν. Όχι ότι οι παλαιότερες δουλειές τους ήταν κάτι το φοβερό αλλά τουλάχιστον ήταν πιο πρωτότυπες από την τελευταία κυκλοφορία.
Ξαναγυρνώντας στο ζήτημα του album για να μην ξεφεύγουμε κιόλας. Καθόλου πρωτότυπη γραφή, μέτρια μουσική δεξιοτεχνικά, μέτρια solos, καλά φωνητικά, που όμως εντελώς κλεμμένα, γενικά είναι τα κομμάτια που θα βάλεις στον εντεκάχρονο γιο σου που ξεκίνησε να παίζει κιθάρα, και θέλει να μάθει να παίζει Iron Maiden. Προφανώς χωρίς να μπορεί. Αυτό είναι αυτό το album και κρίμα γιατί δυνατότητες απ’ όσο βλέπω υπήρχαν να βγει κάτι λίγο πιο όχι αντιγραφή.
2,5/10
Μαρία Κανελλάκη
m[email protected]
