Παρά το γεγονός ότι με αυτό το όνομα υπάρχουν μόνο ένα χρόνο, οι Shadow Breaker, είναι δημιούργημα του κιθαρίστα Chris Savourey και τραγουδιστή Franck Midoux, που συνεργάζονται από το 1998 με διαφορετικά ονόματα σαν σχήμα. Σαν Northwind μοιράστηκαν τη σκηνή με μεγάλες μπάντες, αλλά το ντουέτο χωρίστηκε. Ύστερα από τη μακροχρόνια διάζευξή τους, αποφάσισαν να ξανασμίξουν μουσικά και αυτό είναι το album της επιστροφής τους, η οποία σίγουρα κρίθηκε με σημαντική επιτυχία.
Ο ήχος τους είναι old-school μελωδικό heavy rock με δυναμικά στοιχεία που σε ξεσηκώνουν και δεν ζηλεύει τίποτα τις μεγάλες hard rock μπάντες. Τα φωνητικά είναι ψηλά και διαθέτουν έκταση, η οποία καθηλώνει και οι στίχοι σου μένουν. Η κιθάρα προσφέρει ρυθμικές βασικές μελωδίες στα κουπλέ και την αρχική κινητικότητα στο κορμί σου. Υπάρχουν κάποιες αλλαγές στο ρυθμό, που τα τύμπανα εκμεταλλεύονται και προσφέρουν διπλομποτιές, δημιουργώντας άξαφνες κορυφώσεις για το rock ύφος, αλλά είναι πολύ καλοδεχούμενες. Στα ρεφρέν γενικά υπάρχει επανάληψη, η οποία όμως δεν κουράζει, γιατί τα φωνητικά είναι μελωδικά.
Όλα ξεκινούν με το “City Of Lights”, που όχι μόνο σε βάζει στο νόημα, αλλά δε πιστεύεις ότι αυτό το υλικό γράφτηκε το 2019. Στο “Hang On” έγινε μια παύση στην οποία τα τύμπανα ξαναμπήκαν αναχρονισμένα και εκεί φάνηκε η εμπειρία των συντελεστών. Εξίσου έμπειρος αναχρονισμός συμβαίνει και στο τέλος του “Louder”. Την δυναμική ροή σπάει το προτελευταίο κομμάτι “Out Of Shadows”, για να τελειώσει το album πιο σκληρά, πλέον σε καθαρό heavy metal με το “Fly Me”. Ήταν απολαυστικό υλικό, χωρίς υπερβολές για να αναπολούν οι παλιοί τις ρίζες του heavy metal. Νομίζω ότι ο ήχος είναι λίγο θολός για τα σημερινά δεδομένα, αλλά και αυτό δίνει μια επιπλέον αίσθηση παλαιότητας και μπορεί να τον επεδίωξαν εσκεμμένα έτσι.
7,5/10
Νίκος Καρβουνόπουλος
