Ήδη από το εναρκτήριο Metal Messiah, ήξερα ότι η ακρόαση για το review του δίσκου θα εξελισσόταν σε απόλαυση. Οι Αυστραλοί Pegazus τελικά κέρδισαν την εμπιστοσύνη μου, όχι τόσο λόγω του ότι ο Justin Fleming μου θύμισε ευχάριστα τον Eric Adams των καλών ημερών, αλλά επειδή ο ήχος τους μέσα στο In Metal We Trust κατάφερε να συνδυάσει και τα 3 μεγαθήρια των 80’s, Judas Priest, Manowar και Iron Maiden με τεράστια επιτυχία. Τα solos είναι τέλεια παιγμένα και δε λείπουν από πουθενά. Είτε είναι το full Manowar-ίστικο Old Skool Metal Dayz, είτε είναι κάποιο πιο χαλαρό κομμάτι όπως το Haunting Me, τα παιδιά παίζουν με τον ίδιο επαγγελματισμό και σοβαρότητα που πρέπει να έχει μία μπάντα για να φτάσει ψηλά, εν αντιθέσει με πολλές wannabe metal μπάντες που δίνουν βάση μόνο στα επιβλητικά refrains. Ο Ange Sotiro στα drums του Eye For An Eye, ας πούμε, σε κάνει να νομίζεις πως είναι κάποιος ξώγαμος τυμπανόσπορος του Scott Travis, αφήνοντας όλα τα υπόλοιπα σε δεύτερη μοίρα. Γενικά όμως, ακούγοντας στην πορεία τραγούδια τύπου Ghost Rider, End Of The World και Death Or Glory, βλέπουμε ότι οι Pegazus τείνουν ένα “κλικ” προς Judas Priest στρατόπεδο, γι’ αυτό και η πάρα πολύ καλή διασκευή στο Metal Gods. Η υπερέκπληξη που έκανε το στόμα μου να φτάσει στο πάτωμα ήταν, φυσικά, η extended version του Old Skool Metal Dayz όπου εκεί συμμετέχουν της Παναγιάς τα μάτια. Δεν ξέρω πώς και με τι “κονέ” έγινε αυτό, αλλά το να βλέπεις να συμμετέχουν στο album σου -έστω και για ένα κομμάτι- οι Ross The Boss, David Shankle (ex-Manowar) και Jeff Watson (Night Ranger), από μόνο του λέει πάρα πολλά. Όπως πάρα πολλά λέει και το respect εξώφυλλο-παραλαγή Painkiller. That was all! Τα λέμε στο δισκοπωλείο!
8,5/10
Χάρης Μπελαδάκης
