Πέρασαν και δεν ακούμπησαν οι Chasma από το Oregon. Τρίτη δουλειά σε τέσσερα χρόνια με καθόλου εντυπωσιακά αποτελέσματα, με κάνουν να απορώ που έχουν δισκογραφικό συμβόλαιο αυτοί και όχι άλλες μπάντες με έμπνευση και άποψη. Το atmospheric doom black metal που παίζουν, είναι εντελώς ανέμπνευστο, μονότονο και τόσο προβλέψιμο που και τον μισό δίσκο ν’ ακούσεις, μπορείς να φανταστείς νότα προς νότα τον υπόλοιπο. Αρχικό riff που επαναλαμβάνεται αρκετές φορές μέχρι ν’ αλλάξει σε μια παραλλαγή του, σφήνα blastbeats που προσπαθούν να σπάσουν την ανία αλλά ούτε ο ήχος ούτε η τοποθέτησή τους το καταφέρνουν, διάσπαρτα black ουρλιαχτά και τα τυπικά μέρη με τις απαγγελίες που κατά κόρον χρησιμοποιούνται σε τέτοιους δίσκους, ένας ήχος επίπεδος, χωρίς να δίνει βοήθειες ούτε στα γρήγορα ούτε στα αργά μέρη, είναι τα συστατικά αυτής της δουλειάς. Οι ελάχιστες στιγμές που πάει να γίνει κάτι ενδιαφέρον, περνάνε ανεπιστρεπτί και η ελπίδες που πάνε να σου δημιουργήσουν και καταστρέφονται εν τη γενέσει τους, κάνουν πιο έντονο το αίσθημα απογοήτευσης που αποπνέει αυτή η ακρόαση. Το τέλος είναι πραγματικά λυτρωτικό και με βρίσκει να στέλνω το δισκάκι στα αζήτητα, ενώ αναπολώ τα 44 λεπτά της ζωής μου που τόσο βάναυσα μου στέρησαν. Ευχή και κατάρα σας δίνω να μην αποπειραθείτε να το ακούσετε, εγώ ήμουν υποχρεωμένος να το κάνω, εσείς όμως όχι!
4/10
Νίκος Κεφαλίδης
