Οι Circa είναι ένα αμερικάνικο progressive rock σχήμα, ή supergroup εάν μπορούμε να το πούμε κι έτσι, καθώς σχηματίστηκαν από μουσικούς που σχετίζονται με τους Yes! Πιο συγκεκριμένα από τα μέλη των Yes, Alan White (τύμπανα) και Billy Sherwood (μπάσο, φωνητικά) και από το πρώην μέλος Tony Kaye (Hammond, πλήκτρα) και τον κιθαρίστα Jimmy Haun που έπαιξε στο άλμπουμ των Yes “Union” (1991). Οι White και Haun έχουν αποχωρήσει, ο ένας το 2008 και ο άλλος το 2011 και τις θέσεις τους πήραν οι Scot Connor και Rick Teirney (και αυτός μπάσο!), με τον Sherwood να αναλαμβάνει και τις κιθάρες. Αυτή εδώ είναι η τέταρτη τους δισκογραφική δουλειά ως Circa. Εδώ θα βρείτε τέσσερα, (πολύ) μεγάλης διαρκείας κομμάτια, ευφυέστατου progressive rock, με μπόλικες εναλλαγές στη μουσική.
Αρκετά ατμοσφαιρικό το “Silent Resolve” λόγω τόσο των πλήκτρων που κυριαρχούν στο κομμάτι όσο και των φωνητικών του Billy Sherwood. Σου αφήνει ένα θετικό συναίσθημα. Όπως και το “Empire Over” που ακολουθεί, μια πολύ έξυπνη και πολύπλοκη σύνθεση, πιο κιθαριστικό αλλά και μελωδικό. Αρκετά 80s ήχος και για αυτό ευθύνεται αρκετά το Hammond. Μπορώ να πω ότι το ομώνυμο κομμάτι είναι ακόμα πιο “catchy”, αν μπορούμε να το πούμε έτσι, από το refrain του προηγούμενου κομματιού. Το μπάσο φαίνεται πιο πολύ επίσης και το κομμάτι κλείνει με πιο jazz ρυθμούς με την παρουσία του σαξοφώνου προς το τέλος.
Στην πραγματικότητα, όλη η δουλειά των μουσικών αλλά και η ευφυία τους φαίνεται στο σχεδόν 20λεπτο “Our Place Under The Sun”. Εδώ υπάρχει όλη η πολυπλοκότητα, οι εναλλαγές, τα μπόλικα και διαφορετικά στοιχεία, όμορφα solos σχεδόν από όλα τα όργανα, η progressive μουσική των Circa. Και φυσικά εδώ φαίνονται ακόμα περισσότερο όλες οι βαθειές progressive επιρροές από συγκροτήματα όπως οι Genesis ή οι Marillion και βεβαίως επιρροές από τις ρίζες των Yes! Πολύ χαρακτηριστικό είναι, ότι θα ξεχωρίσεις ήδη από το δεύτερο άκουσμα τα φωνητικά και το αρκετά κολλητικό και υπνωτικό (με την καλή έννοια) refrain που επαναλαμβάνεται και μετά την αρχή. Νομίζω ότι αυτό είναι κομματάκι δύσκολο σε εικοσάλεπτο progressive rock κομμάτι. Μετά τα 12 λεπτά, το τραγούδι γίνεται πιο instrumental και ατμοσφαιρικό παράλληλα και εξελίσσεται σε ένα κλασικό progressive rock «τζαμάρισμα». Ακούγωντάς το ξανά και προς το τέλος του, διαπίστωσα ότι σίγουρα αξίζει μια «αυτιά» και την προσοχή αρκετών φίλων του είδους αλλά και γενικά. Η αλήθεια είναι ότι και μόνο το τελευταίο να υπήρχε, οι Circa θα είχανε πει μουσικά όλα αυτά που θέλανε κάνωντας τη δουλειά τους άψογα, χαρακτηριστικό δείγμα αυτού που θέλανε να πετύχουν.
Αρχικά θα έγραφα ότι είναι δύσκολο κάποιος να ακούσει όλα μαζί τέσσερα μεγάλα κομμάτια, με το τελευταίο να κρατάει τόση πολύ ώρα, ειδικά εάν δεν είναι και τόσο εξοικιωμένος με τον ήχο. Αυτό όμως εδώ δεν ισχύει, για τον λόγο ακριβώς ότι τα κομμάτια είναι μόλις τέσσερα, οπότε δε σε κουράζουν και ο συνολικός χρόνος είναι περίπου 52 λεπτά. Όσο ένα κανονικό άλμπουμ δηλαδή. Όταν βλέπεις ποιοι συμμετέχουν στο άλμπουμ, ποιοι το έχουν δημιουργήσει, τότε από πριν ξέρεις ότι θα έχει καλή και ποιοτική μουσική μέσα. Απευθύνεται κυρίως στους οπαδούς και νοσταλγούς ίσως, του progressive rock, αλλά γενικά μπορούν να το ακούσουν απλά οι φίλοι της καλής και ποιοτικής μουσικής, οι μουσικόφιλοι. Σίγουρα θα βρουν πράγματα που θα εκτιμήσουν!
7/10
Πέτρος Μυστικός
[email protected]
