[Option A]
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί οι Testament έμειναν έξω από αυτό που ονομάζουμε τους The Big 4. Δεν νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που δεν αναγνωρίζει την προσφορά των Αμερικανών στο thrash metal. Το 2016, φαίνεται να είναι η χρονιά που τα μεγαθήρια του thrash έχουν ξυπνήσει και ταράζουν τα νερά με τις καινούργιες τους κυκλοφορίες. Megadeth, Death Angel, Anthrax ακόμη και οι Metallica δείχνουν τα δόντια τους.
Οι αγαπημένοι μου Testament, έρχονται να προστεθούν σε όλους τους παραπάνω, γιατί το “Brotherhood Of The Snake” δεν απογοητεύει σε καμία περίπτωση. Ο δίσκος σηματοδοτεί την επιστροφή του Steve DiGiorgio στο μπάσο και με αυτή την προσθήκη οι Testament έχουν ίσως την ποιο τεχνική σύνθεση που είχαν ποτέ σε δίσκο. Αυτό φαίνεται καθαρά στο “Brotherhood Of The Snake”, το οποίο φεύγει λιγάκι από τις παραδοσιακές thrash φόρμες και κινείται πιο κοντά σε τεχνικά μονοπάτια, ενώ γενικά η μπάντα κάνει και μια στροφή στο πιο παραδοσιακό metal.
Σίγουρα δεν θα χαρακτηρίσω το “Brotherhood Of The Snake” σαν έναν heavy metal δίσκο, τα thrash metal στοιχεία υπάρχουν, αλλά οι Testament ακούγονται πιο μελωδικοί από ποτέ, μετά την επανασύνδεση τους με τον Alex Skolnick στις κιθάρες.
Ο δίσκος είναι concept και θεματικά ασχολείται με τις αρχαίες Σουμεριακές γραφές που περιγράφουν τις διψασμένες για δύναμη κρυφές ομάδες, τους εξωγήινους και τα ερπετά… με λίγα λόγια τη Σαηεντολογία. Τα πρώτα χαμόγελα σκάνε με το ομώνυμο κομμάτι που ξεκινάει και το δίσκο, έναν thrash ογκόλιθο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των Testament. Από εκεί και πέρα κομμάτια σαν τα “The Pale King”, “Seven Seals” είναι κλασσικά παραδείγματα της στροφής που κάνουν οι Testament σε πιο μελωδικά και τεχνικά μονοπάτια. Τα “Stronghold”, “Centuries Of Suffering” αλλά και το καταπληκτικό “The Number Game” συνδέουν την μπάντα με το παρελθόν της, αφού είναι οι πιο γρήγορες και οι ποιο thrashy στιγμές του “Brotherhood Of The Snake”.
Δεν θα πω ότι όλα τα κομμάτια είναι φοβερά, αφού βρίσκω ότι ο δίσκος κάνει μια κοιλιά στη μέση του, με κομμάτια όπως “Black Jack” ή το “Neptune’s Spear” απλά να δείχνουν ότι είναι fillers.
Να κάτσω να αναλύσω το πόσο απίστευτο κιθαριστικό δίδυμο είναι ο Skolnick και ο Peterson και την καταπληκτική δουλειά που έχουν κάνει με τα solo, riff και τις ‘μονομαχίες’ τους, είναι μάλλον περιττό. Αυτό που μου κάνει εντύπωση, είναι ότι ο Steve DiGiorgio μαζί με τον Gene Hoglan γκρουβάρουν αρκετά, σε ρυθμούς πιο σύγχρονους από ότι μας έχει συνηθίσει η μπάντα. Ακούστε τα κοψίματα στο “The Number Game” για να καταλάβετε τι εννοώ. Ο Chuck Billy, ακούγεται καλύτερα από ποτέ, είναι δυνατός και εναλλάσσει μελωδικά, thrash αλλά και growls με μεγάλη ευκολία, κάνοντάς με να πιστέψω ότι είναι πλέον ένας από τους καλύτερους τραγουδιστές, όχι μόνο του thrash metal, αλλά όλης της metal σκηνής.
Σε σύγκριση με το “Dark Roots Of The Earth”, το “Brotherhood Of The Snake” μου φαίνεται ένα σκαλοπάτι πιο κάτω. Σε καμία περίπτωση δεν είναι ένας κακός δίσκος, απλά σε σύγκριση με το παρελθόν της μπάντας και με τη συνεχή ανοδική πορεία των Testament τα τελευταία χρόνια, περίμενα κάτι πολύ καλύτερο. Το μόνο σίγουρο είναι, ότι κανείς οπαδός της μπάντας δεν θα μείνει παραπονεμένος. Το “Brotherhood Of The Snake” είναι ένας κλασσικός Testament δίσκος, ο οποίος όμως δεν περιέχει έναν κράχτη του στυλ “Rise Up”, Native Blood”,“More Than Meets The Eye” ή του “D.N.R.” – για να μην πάω και πιο πίσω- και εκεί είναι που υστερεί. Παρόλα αυτά, σίγουρα θα ευχαριστηθείτε το “Brotherhood Of The Snake”, οπότε επενδύστε άφοβα.
7.5/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
[Option B]
Oι Testament είναι μπάντα που προσωπικά μου έχει χαρίσει ατελείωτες στιγμές head-banging και air-guitar στο δωμάτιο μου, ακόμα θυμάμαι τον εαυτό μου πως ένιωθε ακούγοντας αριστουργήματα όπως “Τhe Ritual”, “The Gathering” και “Practice What You Preach”. Πάντα θεωρούσα ότι πολύ κακώς βρίσκοντας υπό την σκιά των άλλων μεγάλων συγκροτημάτων του thrash γιατί πάντα είχαν προσωπικό ήχο και απίστευτη ποιότητα στην μουσική τους, με πραγματικά all-star line-up σε κάθε φάση της καριέρας τους.
Όμως αυτό ποτέ δεν αποτέλεσε εμπόδιο στην καριέρα τους και στην ικανότητα τους να βγάζουν δισκάρες , και ειδικότερα από το re-union και μετά η μπάντα περνάει μία δεύτερη νεότητα βγάζοντας τα απίστευτα κατά την άποψη μου “The Formation Of Damnation” και “Dark Roots Of The Earth”,φτάνοντας αισίως στην νέα τους δουλειά που τιτλοφορείται “Brotherhood Of The Snake”.
Με μια μικρή αλλαγή στο line-up, με τον Greg Christian να αποχωρεί και την θέση του να παίρνει ο παλιός γνώριμος και μέγας μπασισταράς Steve Di Giorgio, οι Testament μοιάζουν πιο ορεξάτοι από ποτέ. Ο αειθαλής Chuck Billy συνεχίζει να μοιράζει πόνο με την απίστευτη φωνή του, οι Alex Skolnick και Eric Peterson συνεχίζουν να αποτελούν ένα από τα καλύτερα κιθαριστικά δίδυμα του χώρου και όσο για το θηρίο Gene Hoglan στα τύμπανα δεν χρειάζεται να πω κάτι, η απόδοση του μιλάει από μόνη της.
Μουσικά ο δίσκος κινείται στο ίδιο στυλ με τους προκατόχους του. Η διαφορά εδώ είναι ότι έχουν μειωθεί τα death metal στοιχεία, και μαζί με τον γvωστό thrash ήχο τους έχουν βάλει στοιχεία από κλασσικό heavy metal, χωρίς όμως σε καμία περίπτωση αυτό να μαλακώνει τον ήχο τους. Οι συνθέσεις είναι μία και μία με προσωπικά favourites τα “Brotherhood Of The Snake”, “The Pale King”, “Canna Business” , “Neptune’s Spear” και το “Born In A Rut”. Η κιθαριστική δουλειά σε αυτό το album είναι πραγματικά απίστευτη με τρομερά riffs και άριστα σόλο και για να είμαστε ειλικρινείς, γίνεται να είναι κακός ένας δίσκος με το rhythm section του “Individual thought patterns” των Death; Εγώ δεν το νομίζω και το αποτέλεσμα το αποδεικνύει!
Δεν θέλω να αναλωθώ σε πολλά λόγια για το μεγαλείο αυτής της δουλειάς, όσοι είστε οπαδοί πάρτε το με κλειστά μάτια. Long live Testament!!!!!
8.5/10
Κώστας Βλεπάκης
[email protected]
