Παρ’ όλο που το “Liberator”, είναι η δεύτερη ολοκληρωμένη δουλειά από τους Αυστραλούς Divine Ascension, οφείλω να ομολογήσω ότι πιάστηκα εξαπίνης. Δεν είχα έρθει σε επαφή με την εν λόγω μπάντα προηγουμένως, πράγμα για το οποίο νιώθω υπόλογη. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό “δέσιμο” μεταξύ γυναικείων φωνητικών και prog/power metal στοιχείων και πραγματικά, είναι απορίας άξιο, πως αυτό το διαμαντάκι πέρασε απαρατήρητο τόσο καιρό. Θα ξεκινήσω αναλυτικότερα σχολιάζοντας την φωνή της Jennifer, η οποία με κέρδισε από την πρώτη στιγμή -και στην προκειμένη από το πρώτο κομμάτι του δίσκου, “Dawn Brings No Mercy”. Μολονότι η γυναικεία παρουσία φέρει σε ένα symphonic χαρακτήρα συνήθως, τα φωνητικά των Divine Ascension απέχουν κατά πολύ από αυτό. Εδώ η αύρα είναι πιο “δραματική” θα έλεγα, πιο συγκινητική, ενώ ταυτόχρονα αποπνέει μία βαθιά δυναμικότητα χωρίς να χρειαστεί να προσπαθήσει καν. Όσον αφορά τα πολυαγαπημένα μου πλήκτρα, είναι εύκολο να παρατηρήσει κανείς ότι χειρίζονται με τρόπο, τέτοιο ώστε, να υπάρχει μια αρμονία ανάμεσα στα στοιχεία της symphonic και στα υπόλοιπα. Έτσι, μένουν ικανοποιημένοι κι αυτοί που δεν τα έχουν σε μεγάλη εκτίμηση. Θα σύστηνα λοιπόν αυτή την μπάντα ανεπιφύλακτα, σε όποιον ενδιαφέρεται για την μόρφωση στα ποιοτικά της παρακλάδια και θα χαρώ ιδιαίτερα, αν τους δω να ανεβαίνουν και να εξελίσσονται. Μέχρι τότε, οψόμεθα…
7/10
Δέσποινα Σταματάκη
[email protected]
