Οι Αυστραλοί Arketh δημιουργήθηκαν το 2001 και το 2003 εξέδωσαν το ντεμπούτο τους ονόματι “Hymns Of A Howling Wind”. Φέτος κυκλοφορούν την τρίτη ολοκληρωμένη τους δουλειά “12 Winter Moons Comes The Witches Brew” μέσω της Transcending Obscurity.
Το υλικό αποτελείται από πέντε μεγάλες σε διάρκεια συνθέσεις (καθώς κάποιες φτάνουν τα οκτώ λεπτά), οι οποίες κινούνται σε experimental black metal μονοπάτια φέρνοντας μου στο νου κάτι από παλιούς Limbonic Art και Xasthur. Ο δίσκος αρχίζει με το “Trismegistus” το οποίο σε βάζει κατευθείαν στο νόημα της μουσικής τους. Παρατηρούμε κλασσικά tremolo picking riffs σε συνδυασμό με πειραματικά σημεία στα οποία πρωτοστατεί το σαξόφωνο και η εναλλαγή ρυθμών. Το δεύτερο κομμάτι “Dark Energy Equilibrium” κινείται σε πιο mid-tempo ρυθμούς στην αρχή του και διαθέτει κάποια ωραία και γκρουβάτα riffs. Προς το τέλος του οι ρυθμοί ανεβαίνουν και παρατηρείται ένας παράξενος πειραματισμός που προκύπτει από το συνδυασμό blast beat και μιας μελωδικής γραμμής στο σαξόφωνο.
Το “Where Nameless Ghouls Weep” ακολουθεί την ίδια νοοτροπία, ενώ οι κιθάρες βάζουν τα δυνατά τους να δημιουργήσουν μια παράξενη δυσαρμονική ατμόσφαιρα μέσα από τα riffs τους. Σε κάποια σημεία, μάλιστα, παρουσιάζονται κάποια πλήκτρα που εντείνουν αυτό το απόκοσμο κλίμα. Στο “The Fool Who Persists In His Folly” παρουσιάζεται πάλι ο παράξενος συνδυασμός blast beat με σαξόφωνο, ενώ προς το τέλος του το σαξόφωνο πρωτοστατεί παράγοντας μια πολύ ωραία ατμόσφαιρα, καθιστώντας το πιο ενδιαφέρον κομμάτι του δίσκου. Το τελευταίο κομμάτι “A Place Under The Sun” διαθέτει μια ενδιαφέρουσα chill out ατμόσφαιρα και τα πλήκτρα πρωτοστατούν.
Τα φωνητικά θυμίζουν αρκετά Daemon (Limbonic Art) και είναι πολύ καλά για το είδος, ενώ σε κάποια σημεία όπως στα “Dark Energy Equilibrium” και “A Place Under The Sun” παρουσιάζεται και η καθαρή εκδοχή τους. Η παραγωγή θυμίζει εποχές 90s, καθώς διαθέτει ένα πρωτόγονο, αλλά ταυτόχρονα ζεστό ήχο. Το “12 Winter Moons Comes The Witches Brew” είναι μια ενδιαφέρουσα κυκλοφορία που προτείνεται για μια χαλαρή ακρόαση.
6,5/10
Γιώργος Ντέλιος
[email protected]
