Το όνομα του συγκροτήματος Dyatlove και του ομώνυμου EP αποτελεί λογοπαίγνιο εμπνευσμένο από τους θανάτους των εννέα πεζοπόρων στο πέρασμα Dyatlov στα Ουράλια το 1959, ένα γεγονός που τροφοδότησε άπειρες θεωρίες συνωμοσίας που συζητούνται μέχρι σήμερα. Ένα σχήμα με τόσο ιντριγκαδόρικο όνομα, δεν θα μπορούσε να απευθύνεται σε ακροατές που έχουν οριοθετήσει αυστηρά ή πιστεύουν ότι έχουν οριοθετήσει αυστηρά το που φτάνει η ανοχή τους σε μουσικούς πειραματισμούς και επιμειξίες ειδών. Το “Dyatlove” EP παρουσιάζει πλήθος άβολων μουσικών παντρεμάτων, καθώς μέσα σε πέντε μόλις τραγούδια έχει προλάβει να επικαλεστεί τους Radiohead, την αμερικάνικη hardcore σχολή και ένα solo alto σαξοφώνου. Παντρέματα που είναι επιτυχημένα γιατί συνδυάζουν όπως πρέπει μουσικά τον μινιμαλισμό και την υπερβολή, προς τα πάνω και προς τα κάτω αντίστοιχα, έτσι ώστε ο ήχος τους να είναι πλουραλιστικός αλλά ταυτόχρονα αβίαστος.
Παρά την “doom and gloom” πρώτη ύλη που χρησιμοποιείται ως συνδετικός κρίκος των προαναφερθέντων μουσικών ακροβασιών, ο δίσκος ρέει φυσικά και διασκεδαστικά, φωτογραφίζοντας μια ολόκληρη κοινότητα νέων δημιουργών που πασχίζει να αυτοπροσδιοριστεί στην εποχή των social media και των αφανών μουσικών ηρώων. Το “Pass the Ηeavens” είναι ένα καταπληκτικό diminuendo που ξεκινάει με hardcore γκάζια και σκισμένα φωνητικά, καταλήγοντας σε ένα αργόσυρτο, gloomy riff. To “Empty Lungs” ακολουθεί ακριβώς την αντίθετη κατεύθυνση, με την ονειρική post-rock εισαγωγή με τα dreamy φωνητικά να μετατρέπεται γρήγορα σε sludge εφιάλτη. Που τη βρήκαν τόση επιθετικότητα Καναδοί άνθρωποι, είναι ν’ απορείς. Ειδικά ο τραγουδιστής τα δίνει όλα και τα ακραία φωνητικά του μπορεί να μην είναι προϊόν κάποιας αψεγάδιαστης προκάτ τεχνικής, αλλά δημιουργούν ακριβώς την μαυρίλα που έχει ανάγκη ο δίσκος.
Το “Fragile Fixation” επιλέχθηκε δικαιολογημένα για single και οπτικοποιήθηκε, καθώς διαθέτει μια εθιστική γέφυρα που θυμίζει Audioslave και ορισμένες πιο «βατές» metalcore επιρροές. Το “Old Haunts” όμως είναι τελικά εκείνο που δημιουργεί την πιο αξιομνημόνευτη εντύπωση από όλα. Πρόκειται για ένα κομμάτι που πετυχαίνει εξίσου σε όλους τους ρόλους που επιθυμεί να υπηρετήσει. Από τον ακροατή των SubRosa, μέχρι τον ακροατή των System Of A Down, σχεδόν όλοι μπορούν να βρουν κάτι ενδιαφέρον σ’ αυτό. Το bonus κομμάτι “Die!Kill!Pig” είναι ένα πολύ δυναμικό hardcore κομμάτι μικρής διάρκειας, που απομακρύνεται αρκετά από το ύφος του υπόλοιπου δίσκου.
Οι Dyatlove έπαιξαν επικίνδυνα με τις ισορροπίες, αλλά κατάφεραν να φτιάξουν ένα δίσκο που ακροβατεί ιδανικά μεταξύ πειραματισμού και οικειότητας. Το ΕΡ θεωρητικά θα ενθουσίαζε φίλους σχημάτων όπως οι εγχώριοι Universe 217, αλλά στην πράξη διαθέτει κάτι πολύ περισσότερο γήινο και άμεσο από την εκζήτηση που κυνηγούν τέτοια σχήματα. Αν ο σκοπός του “Dyatlove” είναι να τραβήξει την προσοχή στο επόμενο τους βήμα, ως άτομο που το συγκρότημα μου ήταν εντελώς άγνωστο μέχρι σήμερα, μπορώ να πω ότι τα κατάφερε. Μένει να δούμε αν η επόμενη ολοκληρωμένη δουλειά τους δικαιώσει τις προσδοκίες που δημιούργησε αυτή εδώ.
7,5/10
Χρύσα Γιουρμετάκη
[email protected]
