Σίγουρα αυτός ο δίσκος δεν θέλει εισαγωγές και προλόγους. Ακριβώς όπως ξεκινάει και το πρώτο album των Ιταλών Anger At Dusk έτσι θα ξεκινήσω και εγώ. Κατευθείαν στο ψητό. Από το πρώτο δευτερόλεπτο το “Got No Heart” αρπάζει τον, ευλόγως, ανυποψίαστο ακροατή. Δεν σταματάει όμως εκεί! Αμέσως μετά έρχεται το “Fade” με τους progressive-άτους ρυθμούς του και τα τελείως “on time” breakdown του αποδεικνύοντας ότι οι Anger At Dusk δεν είναι απλώς μια ακόμα περαστική μπάντα. Ακολουθεί το, κατά την γνώμη μου, πιο “ολοκληρωμένο” κομμάτι του δίσκου, “Scared And Lonely” με τις απότομες επιθέσεις από τις ψηλότερες νότες της κιθάρας ακριβώς στα σημεία που το περιμένεις λιγότερο. Επόμενο το “Oblivion” και έτσι απλά η μπάντα δείχνει το τι μπορεί να κάνει ρίχνοντας τα groove-άτα riff σε ένα μελωδικό jazz σημείο που με έκανε να γυρίσω στο υπολογιστή μου να δω αν παίζει ακόμα τον ίδιο δίσκο. Σίγουρα εντυπωσιακό κομμάτι. “ Beyond Serenity” και “Drowning” αμέσως μετά, με το “Drowning” να έχει τα καλύτερα καθαρά φωνητικά σε όλο τον δίσκο τα οποία ολοκληρώνουν απόλυτα έναν τόσο δυνατό κομμάτι! Ακολουθεί το πιο ήρεμο κομμάτι του δίσκου που σου δίνει την αίσθηση της μπαλάντας αλλά δεν αφήνει το επίπεδο να πέσει σε ανούσια και κλαψιάρικα, καθαρά riff! Όλα ωραία και καλά μέχρι εδώ… Και έρχεται το “Fuck” το οποίο θα κάνει στο μυαλό σου ακριβώς αυτό που λέει. O Luca Porzio εδώ σίγουρα δείχνει ότι ξέρει να παίζει μπάσο και με το παραπάνω. Έπειτα ακολουθεί το “Coward” που το έχομε ξαναδεί σε single της μπάντας στο παρελθόν και μπορείτε να το βρείτε και σε Official Video στου YouTube! Ο δίσκος τελειώνει με τα “Eaten Up” και “1987” που μπορώ να πω ότι βάζουν τελεία σε αυτό τον δίσκο με τον καλύτερο τρόπο. Η μπάντα αυτή με εντυπωσίασε ιδιαίτερα, ακόμα περισσότερο όταν σκέφτομαι ότι είναι ο πρώτος της δίσκος. Άντε και εις ανώτερα!
8/10
Διονύσης Κλόκας
