Άλλο ένα συγκρότημα κονσέρβα/δημιούργημα της Frontiers. Κρατάει χρόνια αυτή η κολώνα και σπάνια το αποτέλεσμα είναι άξιο αναφοράς μιας και μιλάμε για τους ίδιους 5 – 10 μουσικούς που εναλλάσσονται μεταξύ τους και συνήθως ένα όνομα συγκεκριμένου μουσικού.
Σε αυτή την περίπτωση το όνομα είναι αυτό του Φινλανδού Erik Kraemer, ο οποίος είναι «γνωστός», έτσι λέει η δισκογραφική, με τους progster Simulacrum. Δεν τους ξέρω, μην με ρωτάτε λοιπόν. Σε αυτό εδώ το άλμπουμ συνοδεύεται από τους Andrea Seveso (κιθάρες), Michele Sanna (τύμπανα) και φυσικά Alessandro Del Vecchio (μπάσο, πλήκτρα). Εκτός από τον Del Vecchio μια ομάδα από συνθέτες έχουν προσφέρει της υπηρεσίες τους ενώ ο ίδιος έχει κάνει παραγωγή. Copy/paste λοιπόν και μια από τα ίδια. Η Frontiers πλέον δεν κουράζεται καν να αλλάξει λίγο το δελτία τύπου μιας και εδώ όπως και στους Giant διαβάζω σχεδόν αυτόνομες προτάσεις. Κάπου έλεος δηλαδή.
Στα της μουσικής. Οι συνθέτες λίγο πολύ έχουν εκτεταμένα βιογραφικά, ο Kraemer έχει μια καλή φωνή. Κάποιες συνθέσεις είναι καλές π.χ. το “The King Will Come” μου άρεσε πολύ όπως και το “I’m In Love Again” αλλά τι να το κάνεις; Μιλάμε για ένα studio, λογικά, σχήμα που εκτός από ένα μεροκάματο στους συντελεστές του δεν νομίζω ότι έχει κάποιο άλλο νόημα. Λυπάμαι αλλά προσωπικά τον οβολό μου προτιμώ να τον δίνω σε κάποιον που τιμά την φανέλα.
Στο τέλος της ημέρας το “All The Way” είναι ένα ΟΚ άλμπουμ μελωδικού rock από αυτά που με το κιλό κυκλοφορεί η δισκογραφική εδώ και χρόνια και που δεδομένα δεν θα επιστρέψω για να το ξανακούσω.
6/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
