Δεύτερος δίσκος για τους ατμοσφαιρικούς black metallers από το Portland, μετά το “Purge” του 2016. Το “Phantoms Made Permanent” σηματοδοτεί την επιστροφή των Eave ως κουαρτέτο πλέον, με την προσθήκη του επιπλέον κιθαρίστα Gabe Shara στην ήδη υπάρχουσα τριάδα μουσικών που αποτελούσαν το σχήμα μέχρι το 2019.
Οι Αμερικάνοι τοποθετούν τη μουσική τους κάτω από την ταμπέλα του μοδάτου post-black metal ιδιώματος, αλλά στην πραγματικότητα αυτό που άκουσα με το που μπήκαν οι πρώτες νότες του εναρκτήριου “A Godless Frame”, ήταν ξεκάθαρα επηρεασμένο από το δεύτερο κύμα black/death metal που μεσουράνησε στην Ευρώπη περίπου δύο δεκαετίες πίσω. Μεσαίες ταχύτητες, κιθαριστικά tremolos, blast beats και δραματικά πλήκτρα συνθέτουν ένα ηχητικό κολλάζ εξαιρετικά οικείο για τον μέσο Έλληνα metalhead.
Και είναι εξαιρετικά οικείο για πολλούς λόγους. Αφενός, θυμίζει τους λατρεμένους από μεγάλη μερίδα του ελληνικού κοινού Paradise Lost εποχής “Icon”. Αφετέρου, πλησιάζει ηχητικά τα δύο ίσως διασημότερα σχήματα της ελληνικής σκηνής. Τους Rotting Christ και συγκεκριμένα την “Santus Diavolos” περίοδο τους, αλλά και τους Nightfall. Τα φωνητικά είναι τύπου high-pitched screams και αποτελούν ίσως το μοναδικό στοιχείο της μουσικής τους το οποίο όντως συνδέεται κάπως με τον μεταγενέστερο post-black ήχο.
Κατά τ’ άλλα, δεν υπάρχει ιδιαίτερη ποικιλία ή εναλλαγές, με εξαίρεση τις ελαφρώς κατεβασμένες ταχύτητες του πολύ καλού “Mana Descending” και τις λίγο διαφοροποιημένες – σε σχέση με τον υπόλοιπο δίσκο πάντα – κλίμακες του “Visage”. Οι τελευταίες κλέβουν τις εντυπώσεις, όντας έξυπνα τοποθετημένες στο τελευταίο κομμάτι του δίσκου, καθώς αφήνουν μια ευχάριστη τελευταία εικόνα. Έτσι ακριβώς θα μπορούσα να χαρακτηρίσω κι ολόκληρο τον δίσκο. Ως ένα ευχάριστο άκουσμα, το οποίο δεν μου έκανε κάποια έντονη εντύπωση, αλλά δεν με χάλασε κιόλας για όση ώρα έπαιζε στα ηχεία μου.
Το κύριο μειονέκτημα που θα μπορούσε να εντοπίσει κανείς είναι η κάπως επίπεδη ροή του, στην οποία συμβάλλει η πολύ μικρή διαφοροποίηση των τραγουδιών μεταξύ τους, εκτός των “Mana Descending” και “Visage” που προαναφέρθηκαν. Ούτε η παραγωγή δεν βοηθάει ιδιαίτερα στον τομέα αυτό, με αποτέλεσμα το πρώτο μισό του “Phantoms Made Permanent” να κάνει κοιλιά και να ακούγεται περισσότερο μονότονο, σε σχέση με το αντίστοιχο δεύτερο μισό.
Κοντολογίς, συμπαθητική κυκλοφορία με το κοινό στο οποίο απευθύνεται να είναι υπαρκτό μεν, ιδιαίτερα στοχευμένο δε. Στη χώρα μας πάντως, αναμένεται να βρει την κατάλληλη ανταπόκριση αν πέσει σε σωστά χέρια. Σε κάθε περίπτωση, ρίξτε μια ακρόαση.
6,5/10
Χρύσα Γιουρμετάκη
chrysag.nioti@gmail.com
