Βλέποντας το όνομα και τον τίτλο της μπάντας, πολύ φοβάμαι ότι έχουμε να κάνουμε με death ή doom metal. Πριν ξεκινήσω την κριτική, αλλά και την ακρόαση, να ενημερώσω ότι δεν είμαι καθόλου θαυμαστής του αγνού death metal, όπως Bolt Thrower, αλλά ούτε και του doom. Ναι, το είπα, ετοιμάστε γιαούρτια. Θα κάνω ό,τι μπορώ για να είμαι αντικειμενικός αλλά όπως είπα, απέχει λογικά αρκετά από τα ακούσματα μου.
Η απειλητική αρχή του “Burial Of Sanity” κάτι μου λέει ότι τα πράγματα δεν θα πάνε και πολύ καλά. Μόλις όμως μπαίνει το κύριο riff και το κλίμα ηρεμεί, απολαμβάνουμε ένα όμορφο instrumental τμήμα. Μετά δυστυχώς το κομμάτι γίνεται ακριβώς αυτό που φοβόμουν. Doom με death φωνητικά. Για εμένα ίσως ο χειρότερος συνδυασμός.
Περνάμε στο “Disease Of Human Minds”, του οποίου το εισαγωγικό riff είναι αρκετά κολλητικό. Το επόμενο αξιόλογο σημείο για εμένα, είναι η γέφυρα με τα καθαρά σημεία. Είπαμε ότι το riff είναι αρκετά κολλητικό αλλά μετά από έξι λεπτά συνεχούς ακρόασης γίνεται κουραστικό. Αξιόλογη είναι όμως η δουλειά στα τύμπανα, που ειδικά στο τέλος είναι φανταστικά.
Συνεχίζοντας τους χαρμόσυνους τίτλους έχουμε το “Humanity’s Crucifixion”. Άλλο ένα σχετικά επαναλαμβανόμενο κομμάτι, αργό με ένα riff να παίζει στην επανάληψη. Το solo στο τέλος δεν κατάφερε να κάνει και πολλά για να μου κινήσει το ενδιαφέρον. Το υπόλοιπο άλμπουμ συνεχίζει σε παρόμοιο κλίμα με τα προηγούμενα κομμάτια και δυστυχώς δεν έχω κάτι καλό να πω.
Το ντεμπούτο των Slough Of Despair έπεσε δυστυχώς στα λάθος χέρια. Εκτός του ότι δεν έχω γνώσεις του είδους, δεν μου αρέσει και καθόλου, κάνοντας το πολύ δύσκολο να είμαι αντικειμενικός κριτής. Δεν ξέρω πώς μοιάζει ένα καλό death ή doom metal άλμπουμ, οπότε κρίνω με βάση το τι μου αρέσει. Ίσως για κάποιον θαυμαστή του είδους, οι Slough Of Despair να έκαναν φανταστική δουλειά. Για εμένα όμως, το “Catacombs Of Terror” απέχει πολύ από αυτό.
3/10
Θανάσης Γκότοβος
[email protected]
