Το πλησιέστερο που μπορώ να σκεφτώ σχετικά με avant-garde black metal είναι οι My Dying Bride, οι πρώτοι Tiamat και με λίγη προσπάθεια οι Cradle Of Filth. Άλλοι υπήρξαν αρκετά black, άλλοι κάπου στην πορεία το ‘χασαν. Οι Eibon La Furies έρχονται από το Lincolnshire του Ηνωμένου Βασιλείου και στον δεύτερό τους δίσκο μας προσφέρουν λίγη από τη σκατοψυχιά της περιοχής τους. Το “The Immoral Compass” είναι βασισμένο στη σκοτεινή Αγγλία της ταινίας “Gaslight” του 1944. Ως ένα σημείο, το album προσπαθεί να σου μεταφέρει την “black & white” αισθητική αυτού του φιλμ, με τα πλήκτρα να βρίσκονται πάντα στην πρώτη γραμμή. Οι θεατρικές ερμηνείες του Paul D. Sims (ο οποίος υιοθέτησε το dark ψευδώνυμο Lord Eibon Blackwood, λίγο μετά την ίδρυση της μπάντας) προσδίδουν στα κομμάτια το μυστήριο και την τρομακτική άποψη που τους λείπει, ενώ στις πιο συναισθηματικές στιγμές (“Flames 1918”) δείχνει να παίρνει το ρόλο του σκοτεινού λόρδου στα σοβαρά, κάνοντας την ακρόαση πιο ενδιαφέρουσα. Τα κιθαριστικά θέματα μαρτυρούν την πιθανότητα concept ιστορίας, ενώ η μουσική σε συνθέσεις τύπου “An Enigma In Space And Time” ή “Ascending Through Darkness” πλησιάζουν περισσότερο προς doom/progressive παρά black, όπως αρχικά έχουν παρουσιαστεί. Αυτό που στην ουσία είναι οι Eibon La Furies είναι ένα ζωντανό θεατρικό έργο προερχόμενο απ’ το studio. Περιέχουν αφηγήσεις, άπλετα χορωδιακά μέρη, στίχους με υπόθεση και μία μέτρια (προς καλή) παραγωγή που βοηθάει στο να βγει σωστά προς τα έξω αυτή η βιομηχανίλα της βικτωριανής εποχής. Γιατί όμως το “The Immoral Compass” δε μπορεί να χαρακτηριστεί ως συνθετικό αριστούργημα; Πολύ απλά επειδή είναι συναισθηματικά αδύνατο, όσο καλοπαιγμένα και να ‘ναι τα τραγούδια. Είναι ένας δίσκος που αποδεικνύει πόσο καλοί μουσικοί είναι οι Eibon La Furies. Αλλά οριοθετείται μέχρι εκεί. Πάντως στο σύνολό του είναι παραπάνω από αξιοπρόσεκτο και χαρίζει γενναιόδωρη ατμόσφαιρα σκότους σε όποιον επιθυμήσει να το ακούσει. Για οπαδούς των ονομάτων που αναφέρθηκαν στην αρχή.
7/10
Χάρης Μπελαδάκης
