Πάντα έχει ενδιαφέρον να βλέπεις πως διαχειρίζεται μια μπάντα τις επιρροές της, ειδικά όταν εδρεύει και στην άλλη άκρη του κόσμου. Έτσι και οι τεξανοί Fall ισχυρίζονται ότι ο καινούριος του δίσκος, ο οποίος είναι και ο δεύτερος στην καριέρα τους, έχει επιρροές από τον progressive, τον melodic,αλλά και τον death ήχο στα πλαίσια του metal πάντα.
Έχοντας ακούσει πολλές μπάντες με παρόμοια προσέγγιση στον ήχο στο παρελθόν, όπως και με πολλά άλλα ήδη πλέον, είναι δύσκολο να βρεις υλικό το όποιο δεν θα σου θυμίζει κάποια άλλη signature μπάντα. Τα όρια γίνονται πολύ λεπτά ανάμεσα στην επιρροή και την αντιγραφή. Πολλές μπάντες με ίδιο ύφος, με αποτέλεσμα να μην ακούμε καμία πρόοδο στον ήχο και υλικά τα οποία ανακυκλώνονται ξανά και ξανά. Ευτύχημα είναι λοιπόν όταν βρίσκεσαι αντιμέτωπος με ένα δισκάκι που δεν θα σε κουράσει, αλλά θα σε τραβήξει και θα αποκομίσεις κάτι από αυτό. Πέρα από την τεχνική, τα καθαρά φωνητικά και τα περίεργα μετρήματα, αυτό το είδος μουσικής έχει πολλά να δώσει. Κυρίως στο feel και συχνά την ταύτιση με τους στοίχους.
Το “The Dreamer Of Tragedy” είναι ένας δίσκος που δεν με άφησε παραπονεμένο και χωρίς ελπίδες για το είδος. Έχει την προαναφερθείσα αισθητική, αλλά δεν κούρασε. Ωραία σημεία μουσικά, καλή δουλειά στα φωνητικά και όντως δικαιώνουν τους ισχυρισμούς τους για τις διάφορες επιρροές. Ο δίσκος έχει μέσα από βαριά riffs και γρήγορες ταχύτητες, μέχρι σκέτη μελωδία από την κιθάρα και όλα ενορχηστρωμένα ώστε οι αλλαγές να μην ακούγονται άσχημα.
Δεν ανακάλυψαν κάτι καινούριο σίγουρα, αλλά τουλάχιστον πήραν κάτι ήδη υπάρχων και του έβαλαν προσωπική ταυτότητα. Ο δίσκος δεν κούρασε από πλευράς παραγωγής όπως συνηθίζουν άλλοι δίσκοι του είδους να κάνουν, καθώς παρουσιάζονται υπερφορτωμένοι και σε χάνουν ηχητικά. Πράγμα που είναι εξαιρετικό αν σκεφτεί κανείς πως η μίξη ήταν στο μεγαλύτερο μέρος δική τους χωρίς την συνεργασία με κάποιον παραγωγό. Όχι εξαιρετικός, αλλά με ταυτότητα και όχι κουραστικός.
5.5/10
Αλέξανδρος Γούναρης
afasia97@hotmail.com
