Προερχόμενοι εκ Αμερικής αυτοί εδώ οι τύποι είναι αρκετά “άρρωστοι”! Και για να γίνω κατανοητός τι εννοώ θα σας πω δύο – τρία πραγματάκια έτσι εισαγωγικά για να μπείτε στο κλίμα μαζί μου. Παίζουν κάτι όπως το ονομάζουν οι ίδιοι μεταξύ Sludge και Doom!!! Βέβαια στα δικά μου αυτιά φτάνει μια υπερβολική παράνοια στα φωνητικά μπλεγμένη με κλασικό Hardcore punk στη μουσική τους. Αλλά τελοσπάντων έχω ξαναπεί ότι οι ταμπέλες είναι καθαρά για λόγους μάρκετινγκ και διαφήμισης οπότε μακριά από εμάς! Όντας αρκετά χρόνια στο χώρο σίγουρα οι τύποι ξέρουν τι κάνουν και γιατί το κάνουν. Τώρα σε πόσους και ποιους θα αρέσει το συγκεκριμένο άλμπουμ αυτό δεν μπορώ να το ξέρω. Μπορεί να μην είναι του γούστου μου όμως δεν είμαι εδώ για να γράψω για κάτι του γούστου μου αλλά για να παρουσιάσω την κάθε κυκλοφορία που μου έρχεται! Πάμε λοιπόν να δούμε τι παίζει εδώ. Τρελές ταχύτητες, παρανοϊκή φωνή που φτάνει την υπερβολή πολλές φορές, τύμπανα που σε κάνουν να χτυπιέσαι και γενικά ένας χαμός. Εφτά κομμάτια και είκοσι λεπτά συνολική διάρκεια τα οποία φαντάζομαι ότι είναι αρκετά για το συγκεκριμένο είδος, αν κι έχω πει πολλές φορές ότι δίσκος μικρότερος του σαρανταπεντάλεπτου είναι ξεπέτα κι όχι δίσκος αλλά ας το αφήσω κι αυτό. Όπως είπα και πριν δεν είναι στα γούστα μου το συγκεκριμένο είδος αλλά… Σίγουρα οι φίλοι του punk κινήματος και γενικά της hardcore σκηνής και σε όσους αρέσει έτσι η βαβούρα (όχι ο Τζόνυ Βαβούρας) θα πρέπει να το αποκτήσουν. Οι υπόλοιποι απλά μείνετε μακριά γιατί μάλλον θα κλαίτε τα χρήματα που δώσατε. Απλά ένα καλό εικοσάλεπτο για να φοβίσεις τους γείτονες την ώρα που μπορεί να έχουν βάλει σκυλάδικα στην διαπασών (αν και μεταξύ μας προτιμώ να τους βάζω Impaled Nazarene). Αυτά τα ολίγα. Ελπίζω να έγινα κατανοητός! Στα συν το εξώφυλλο του δίσκου, το οποίο κάλλιστα θα μπορούσε να γίνει πανό, πλακάτ ή δεν ξέρω κι εγώ τι σε όλες τις πορείες των αγανακτισμένων ανά τον κόσμο.
6/10
Γιώργος Ραχιώτης
