Μέτρια εντελώς η νέα συλλογή τραγουδιών από την κατά τα άλλα πολυαγαπημένη Γερμανική Flower Power μπαντάρα Freedom Call. Μα καλά μιλάμε για αρρώστια, δεν εξηγείται αλλιώς… Έχεις που έχεις κάνει ΤΑ στραβοπατήματα σαν μπάντα και ευτυχώς κάπως τα περιμαζεύεις με τα δύο τελευταία album, και αντί να βγάλεις μια αξιοπρεπή συλλογή μιας και είναι και η πρώτη σου, για να μάθει ο κόσμος ότι αν εξαιρέσεις τα τρία πρώτα δισκάκια σου που είναι πολύ καλά ως μοναδικά, έχεις και δεξιά αριστερά σκόρπιες κομματάρες και τέλος πάντων να μάθει κάποιος τα καλύτερα σου κομμάτια, πας και πετάς 18 κομμάτια μόνο 6 από τα πρώτα τρία άλμπουμ και ούτε καν τα καλύτερα… ΚΑΙ ΜΟΥ ΒΑΖΕΙΣ 3 από τη μούφα το “Dimensions”… Και σα να μην έφτανε αυτό βάζεις και κυρίως τις μαλακίες από τα μέτρια σου δισκάκια. Και εκεί που νομίζεις ότι όλα τέλειωσαν έχεις και bonus cd με 6 κομμάτια σε εκτελέσεις άλλων ειδών που οι μισές είναι χρήσιμες μόνο για ψυχολογικά βασανιστήρια. Τέλος πάντων πάει στο διάολο αυτό δεν το βαθμολογώ καν γιατί το να ακούς το “Freedom Call” σε έκδοση παραλίας και το “Age of the Phoenix” σε Swing έχει και το χαβαλέ του εδώ που τα λέμε… Τέλος πάντων, μεγάλη απογοήτευση οι επιλογές κομματιών ειδικά όταν δεν είσαι Iron Maiden που έχεις 200 best και επιβάλλετε κάτι διαφορετικό… Τελικώς, εσείς οι νέοι ακροατές, ενώ θα μπορούσατε να έρθετε σε επαφή με μια συλλογή που πρώτον να είναι για 10 και δεύτερον να σας οδηγήσει μέσα από μια ζόρικη δισκογραφία και να ξεθάψει μέσα από τόνους μετριότητας τις κομματάρες αλλά και να έχετε και τα γαμιστερά κλασσικά των πρώτων 3 δίσκων έχετε για επιλογή αυτήν την ακυρίλα. Ψηφίστε άκυρο και εσείς και άντε βρείτε να ακούσετε το ντεμπούτο να στρώσετε.
6/10
Γιώργος “Kelenmar” Βασιλειάδης
