Prins Svart. Άλλη μία μπάντα που δεν καταλαβαίνεις τίποτα απ’ όσα λένε, επειδή οι στίχοι είναι όλοι στα σουηδικά (μητρική της μπάντας) αλλά τραγουδάς όσο μπορείς τα τραγούδια τους. Είναι και πιασάρικα ανάθεμά τα. Η μουσική των Σουηδών πραγματικά είναι πάρα πολύ ωραία, σε σημείο μάλιστα που δεν μπορώ να καταλάβω γιατί είναι στην αφάνεια, τουλάχιστον στην Ελλάδα.
Έχουν ήδη κυκλοφορήσει δύο albums, ένα το 2018 με τίτλο “Prins Svart” και ένα το 2019 με τίτλο “Inte Här För Att Stanna”. Να πάτε να τα ακούσετε, τα σπάνε! Πάντως κλασικό rock δηλώνουν ότι παίζουν, εγώ κλασικό rock δεν ακούω. Έχουν στοιχεία από αρκετά είδη μουσικής αλλά από την άλλη πλευρά δεν μπορείς να πεις ότι ξεφεύγουν εντελώς και από το φάσμα του rock.
Μου θυμίζουν πάρα πολύ Lord Of The Lost και όχι Led Zeppelin και Deep Purple που η μπάντα αναφέρει ως τις επιρροές της. Προς το τέλος του δίσκου, από το έκτο, έβδομο κομμάτι ξεκινάει το πραγματικό rock, μα ίσως επειδή το έχουμε συνδέσει με τον αγγλικό στίχο, πάλι με ξενίζει κάπως.
Ο δίσκος κατά την γνώμη μου χωρίζεται σε δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος, δηλαδή τα τρία πρώτα κομμάτια, ακούς μεν καλή μουσική μα δεν είναι κάτι που θα σε κάνει να ενθουσιαστείς. Είναι απλά καλή μουσικούλα για παρέα. Από το τέταρτο κομμάτι και μετά όμως (που είναι το καλύτερο κατά τη γνώμη μου), τα πράγματα αλλάζουν. Εκεί αφιερώνεις πλέον όλη σου την προσοχή σε αυτό που ακούς, γιατί πραγματικά είναι πάρα πολύ καλό.
Μουσικά τουλάχιστον, γιατί στιχουργικά δεν καταλαβαίνεις τίποτα. Καλά τα λέει πάντως ο ποιητής, καλά μου ακούγονται! Το album κυκλοφορεί και πραγματικά αξίζει όλοι να του δώσουμε μία ευκαιρία, την αξίζει!
7/10
Μαρία Κανελλάκη
m[email protected]
