Οι Grace Disgraced μας έρχονται από τη Ρωσία είναι τετράδα με γυναίκα στα φωνητικά, την αρχηγό του σχήματος, την Polina Berezko, και νομίζω πως άνετα θα μπορούσαμε να τους κατατάξουμε στο χώρο του technical/progressive death metal. Επειδή οι κυρίες προηγούνται, πόσο δε μάλλον όταν κατέχουν και ηγετικά αξιώματα όπως αυτή εδώ θα μου επιτρέψετε να ξεκινήσω με την άποψή μου για τα φωνητικά του άλμπουμ. Το στυλ λοιπόν της εν λόγω κυρίας θα έλεγα πως προσιδιάζει το αντίστοιχο της Angela Gossow των Arch Enemy. Για να το θέσω λίγο διαφορετικά το γεγονός, ότι έχουμε γυναίκα πίσω από το μικρόφωνο με το λαρύγγι της προφανώς να μην είναι, εκ φύσεως, τόσο μπάσο μας χαρίζει μια απόδοση που αν τη παρομοίαζα με κάποιου αρσενικού, μάλλον θα σας έλεγα τον Bill Steer των Carcass, μια αρκετά ταιριαστή για το ύφος χροιά δηλαδή. Μουσικά τώρα, αποφεύγουν σχεδόν εξ’ ολοκλήρου τα blasts, οπότε σε συνδυασμό και με το γενικότερο κιθαριστικό τους ύφος το πρώτο πράγμα που θα σας έρθει στο μυαλό ακούγοντας αυτόν εδώ, τον δεύτερο δίσκο τους, είναι οι τεχνικότερες στιγμές των Death, δηλαδή “Individual Thought Patterns” κατά πρώτο λόγο και “The Sound Of Perseverance” κατά δεύτερο λόγο, ίσως και με μια μικρή δόση Carcass εποχής “Heartwork”. Για τους πλέον μυημένους στο χώρο, η παρομοίωση ή τουλάχιστον η σκέψη της ηχητικής συγγένειας με τους τεράστιους Πολωνούς Sceptic, νομίζω πως πλέον είναι αναπόφευκτη. Αυτό που θα έλεγα πως χαρακτηρίζει τον ήχο της μπάντας είναι η συνύπαρξη μέσα στα κομμάτια της πιο death metal πλευράς τους (χωρίς αυτή να πηγαίνει προς brutal death metal καταστάσεις όμως) με την πιο prog/tech πλευρά της μουσικής τους με αποτέλεσμα τη σύγκρουση προς όφελος του ακροατή. Όπως έχω ξαναπεί και στο παρελθόν το πιο σημαντικό σε αυτή τη περίπτωση (εκτός και αν πρόκειται για μπάντες επιπέδου Death, Cynic, Atheist κλπ) είναι να υπάρχει νόημα και σημείο αναφοράς στη πολυπλοκότητα αυτών των συνθέσεων. Αυτοί φαίνεται πως το έχουν, άρα βρισκόμαστε σε καλό δρόμο. Από την άλλη αυτό που αισθάνομαι πως λείπει είναι αυτό το κλικ που θα κάνει τις συνθέσεις τους αφενός να ανέβουν ένα level, αφετέρου θα τους δώσει αυτό το ξεχωριστό αέρα ώστε να σταθούν όσο πιο κοντά μπορούν στο επίπεδο των ινδαλμάτων τους. Αναμφίβολα και για πολλοστή φορά ο τρίτος , και πλέον σημαντικός για την πορεία της μπάντας, δίσκος όταν και αν βγει θα φτάσει για να μας δείξει μια και καλή, νομίζω, το που είναι ικανοί να φτάσουν.
7/10
Τάσος Δεληγιάννης
