Έγκλημα και τιμωρία. Πραγματικά δεν μπορώ να σκεφτώ έναν πιο έξυπνο τρόπο για να ξεκινήσω αυτή την παρουσίαση ενός δίσκου που τόσο πολύ με δίχασε. Ήθελα πραγματικά να κάνω τα στραβά μάτια αλλά στο τέλος ενέδωσα και έγραψα τα της πικρής αλήθειας. Και εξηγούμαι.
Graywitch λοιπόν. Το σχήμα αρχικά ξεκίνησε την διαδρομή του από την Κύπρο πίσω στο 2018 για να βρει μια τελική στέγη στην μεταλλομάνα Θεσσαλονίκη. Το “Rise Of The Witch” είναι το ντεμπούτο τους και περιλαμβάνει δέκα συνθέσεις που σχεδόν αγγίζουν την μια ώρα και θα μπορούσα να περιγράψω ως υγρό όνειρο του οπαδού του κλασικού metal με μια όμως λεπτομέρεια.
Σπάνια συμφωνώ με τα Δελτία Τύπου των δισκογραφικών τα οποία και προφανώς φουσκώνουν τις εκάστοτε δουλειές για ευνόητους λόγους. Εδώ όμως θα συμφωνήσω σχεδόν απόλυτα στα των επιρροών του group. Running Wild, Helloween, Gamma Ray, ολίγον τι από Savatage. Μουσική γραμμένη για να χτυπάς το κεφάλι σου και πραγματικά να απολαμβάνεις. Για ντεμπούτο άλμπουμ βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσα την ποικιλία των θεμάτων που παρουσιάζουν οι Graywitch. Μπόλικα riffs, εναλλαγές στην ταχύτητα, όμορφα solos. Όλα αυτά ντυμένα με ένα κλασσικό μεν πανέμορφο δε artwork. Αν σταματούσα εδώ θα είχα ένα άλμπουμ που άνετα θα έπαιρνε τουλάχιστον την στάμπα του “approved” στο περιοδικό μας.
Όμως το όλο αποτέλεσμα έρχεται και καταστρέφει ο τραγουδιστής του σχήματος που, για να το θέσω ευγενικά, δεν τραγουδά. Η ερμηνεία του μου έφερε στο μυαλό εφιαλτικές στιγμές από την ελληνική σκηνή των 80s όπου κοντράραμε στα ίσια τους αντίστοιχους χάλια τραγουδιστές της Ιταλίας. Δεν ξέρω αν το ζητούμενο ήταν ένας παλιομοδίτικος ήχος/στυλ αλλά προσωπικά μου χαλάει την όλη εμπειρία. Λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να πω τίποτα καλό όσον αφορά το συγκεκριμένο κομμάτι της δουλειάς. Να φταίει η παραγωγή; Αλλού να το πήγαιναν; Πραγματικά δεν ξέρω. Αν προσωπικά τα φωνητικά αυτού του στυλ δεν σας ενοχλούν, τότε θα απολαύσετε ένα άλμπουμ διαμαντάκι. Επίσης, καλό είναι να πάτε σε έναν ΩΡΛ. Κρίμα, κρίμα, κρίμα.
7/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
