Οι Kalmo ένα doom metal one-man band από τη Φινλανδία που μετά από ένα EP το 2019, τώρα κυκλοφορεί το πρώτο του άλμπουμ. Προειδοποιώ ότι doom metal απέχει αρκετά από τα ακούσματά μου, οπότε δεν θα έλεγα ότι είμαι ο κατάλληλος κριτής για έναν δίσκο τέτοιου είδους. Η μοναδική μου επαφή με το είδος είναι κάποια διάσπαρτα κομμάτια Doomsword και Wotan. Ας δούμε όμως τι έχει να μας πει το “Gehinnom”.
Ξεκινάμε με το “Tuho”, το οποίο δημιουργεί μια περίεργη αίσθηση. Από την πρώτη στιγμή είναι σαν να περιμένουμε να μπει το κομμάτι, κάτι το οποίο όμως δεν γίνεται. Το κομμάτι φαντάζει σαν ένα τετράλεπτο intro, κάτι που δεν με προϊδεάζει θετικά για τον υπόλοιπο δίσκο. Περνάμε στο “Tuli”, το οποίο έχει σίγουρα μια διαφορετική ατμόσφαιρα από το εναρκτήριο κομμάτι, με βαρύ μπάσο και έναν πολύ ωραίο καθαρό τόνο κιθάρας. Μόλις όμως μπαίνει η «βρώμικη» ηλεκτρική, για εμένα το κομμάτι τελείωσε, καθώς επί τρία λεπτά νιώθει κανείς ότι ακούει το ίδιο πράγμα.
Το “Tsepvsl” έχει την πιο ωραία δομή μέχρι τώρα, καθώς δεν ακούμε τα ίδια power chords για τέσσερα λεπτά σερί. Έχει κάποιες ωραίες μελωδικές lead κιθάρες και μπορώ να πω είναι ό,τι πιο ωραίο άκουσα μέχρι τώρα στο άλμπουμ. Δυστυχώς για να χαλάσει αυτή την εικόνα έρχεται το “Mitään Ei Jää”. Ήταν έξι λεπτά που δεν έλεγαν αν περάσουν. Ευτυχώς για να αλλάξει κάπως το ύφος ου άλμπουμ έρχεται το “Marjaana”. Σε πολύ Ensiferum-ικό ύφος μπορώ να πω ότι μου τράβηξε το ενδιαφέρον, μέχρι να καταλάβω ότι το μοτίβο παρέμενε απαράλλαχτο για πέντε λεπτά.
Τέλος, για να κλείσει το άλμπουμ, έρχεται το δίλεπτο “Kuolleen Linnun Laulu”. Παρά τη μικρή του διάρκεια, υπάρχει αρκετή επανάληψη στο κομμάτι για να κάνει τον ακροατή να βαρεθεί. Όπως είπα το doom είναι ένα είδος με το οποίο δεν έχω καλές σχέσεις. Ο αργός ρυθμός και η επανάληψη με κάνουν να μη μπορώ να εκτιμήσω κάτι σε αυτό το στυλ. Κάποιος ακροατής του είδους σίγουρα θα εκτιμούσε αυτό το άλμπουμ πολύ περισσότερο από εμένα.
3/10
Θανάσης Γκότοβος
[email protected]
