Ακούγοντας το όνομα Red Dawn Rising μου ήρθε κατευθείαν στο μυαλό η ομώνυμη σειρά βιβλίων που εδώ και καιρό θέλω να διαβάσω αλλά συνεχώς αμελώ. Ίσως αυτή η ανάθεση να είναι καρμική. Για να δούμε τι έχουν να μας πουν οι Βέλγοι. Από το “Take A Stand” τολμώ να πω ότι εντυπωσιάστηκα. Οι μελωδικές κιθάρες μαζί με τα growls, τα καθαρά φωνητικά και την σχετικά ακατέργαστη παραγωγή μου θύμισαν τα πρώτα άλμπουμ των Sonic Syndicate, τα οποία πραγματικά αγαπάω. The Eden fire still burns…
Ας μην πλατειάζω όμως. Τα παιδιά έθεσαν πολύ ψηλά τον πήχη αλλά με το “Days Of Disbelief” δεν απογοητεύουν. Το άλμπουμ είναι concept και μπορώ να πω ότι έχω μπει πλήρως στο νόημα. Το “Angels Cry” συνεχίζει αυτό το υπέροχο κλίμα το οποίο έχει φτιάξει το άλμπουμ, guttural φωνητικά και μελωδία μαζί με μοντέρνα στοιχεία. Το κοπάνημα συνεχίζεται με το εξίσου καλό “First Step”. Μέχρι τώρα το άλμπουμ κυλάει ομαλά και πολύ ευχάριστα, αλλά κάπως μονοκόμματα.
Και μόλις είπα αυτό ήρθε το breakdown στο “Pain/Victory” για να μας ξυπνήσει. Το ομώνυμο κομμάτι που ακολουθεί, είναι νομίζω και το πιο αντιπροσωπευτικό του δίσκου. Έχει όλα τα στοιχεία που ακούσαμε μέσα στο άλμπουμ μέχρι τώρα. Έχει επίσης αυτή τη βαρύτητα που λείπει από τα υπόλοιπα κομμάτια κατά τη γνώμη μου. Ήταν η αλλαγή στην μονοτονία που ήθελα ή τουλάχιστον στο περίπου. Επανερχόμαστε στο κοπάνημα με το “Dark Times”. Το αξιοσημείωτο σε αυτό το κομμάτι είναι η υπέροχη δουλειά που έγινε στα τύμπανα. Με μια καλύτερη παραγωγή, το κομμάτι θα ήταν ακόμα πιο εντυπωσιακό.
Από το “Legacy” θα κρατήσω το breakdown και το solo. Το υπόλοιπο κομμάτι δεν με τρέλανε. Για να κλείσει το άλμπουμ έρχεται το μεγαλύτερο κομμάτι (5:04) με τίτλο “New Dawn”. Κιθαριστικά νομίζω ό,τι πιο απλό μας έχουν δείξει τα παιδιά στο άλμπουμ, με σχετικά αδιάφορα και χιλιοπαιγμένα riffs. Όμως η αλλαγή στη μέση του κομματιού με αποζημίωσε. Αυτό είναι που έλειπε από το άλμπουμ. Μια στιγμή ηρεμίας. Μια δυνατή αλλαγή. Θα προτιμούσα πολύ αν την ακούγαμε νωρίτερα αλλά και τώρα δεν θα πω όχι.
Μπορεί το άλμπουμ σε άλλους να μην έλεγε πολλά, έως και τίποτα. Ίσως τα καλά λόγια που είπα να ‘ναι απλά αποκύημα της στενής σχέσης μου με το ντεμπούτο των Sonic Syndicate, που αποτελούσε συνοδοιπόρο σε δύσκολες στιγμές. Η οικογένεια Sjunnesson θα έχει για πάντα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου, καθώς και όλες οι μπάντες που ενέπνευσαν. Κατά πάσα πιθανότητα, μια από αυτές της μπάντες είναι και οι Red Dawn Rising. Χώρος βελτίωσης υπάρχει σίγουρα αλλά έκαναν μια πολύ δυναμική αρχή. Keep the Eden fire alive!
7/10
Θανάσης Γκότοβος
chuckthanoz@gmail.com
