Οι Grorr ιδρύθηκαν το 2005 στο Pau της Γαλλίας και μας παρουσιάζουν το θεματικό τους album με τίτλο “Dlulden’s Last Flight”. Το σχήμα αποτελείται από τους Franck Michel (ex-Livhzuena) στα φωνητικά, Yoann Estingoy στην κιθάρα, Sylvain Kansara σε πλήκτρα και παραδοσιακά όργανα, Christine Lanusse στο μπάσο και Jeremy Chabanaux στα τύμπανα. Ειδικεύονται στο progressive folk metal/djent, κάτι τέτοιο παράξενο τέλος πάντων.
Το εισαγωγικό και οριακά ορχηστρικό “Dlulden Dreams Beyond The Peak” ξεκινάει με παραδοσιακά ανατολίτικα έγχορδα (τύπου sitar αν δεν κάνω λάθος, έτσι φαντάζομαι τουλάχιστον) και κάποιες φωνητικές γραμμές από ‘δω κι από ‘κει μέχρι να δώσει πάτημα για το “Sky High”. Μπάσα η φωνή του Michel, έτσι όπως για κάποιο λόγο περίμενα, με τρομερά riffs να γεμίζουν το παρασκήνιο με το groove στοιχείο τους. Στα δυόμιση λεπτά η σύνθεση αλλάζει και ακούμε πνευστά πίσω από τις ανατολίτικες κιθάρες που εισπνέουν αέρα προς Κίνα μεριά, μέχρι να κάνει έφοδο ένα πολύ groovy riff του μπάσου μαζί με τις κιθάρες.
Το “Hit The Ground” ακολουθεί αποκλειστικά και πιστά τις παραδοσιακές και ανατολίτικες μελωδίες με τα τύμπανα και το μπάσο να γεμίζουν σχετικά γοργά τη δομή ενώ η φωνή παραμένει σε μια ήρεμη κλίμακα. Εφόσον είναι θεματικός δίσκος και το κάθε τραγούδι έχει αναλάβει τον δικό του ρόλο να πει ένα κομμάτι της ιστορίας, το τέλος του ενός τραγουδιού είναι η αρχή του άλλου και πάει λέγοντας. Το “Sirens Call” με έκανε να επικεντρωθώ στα τύμπανα καθώς η δουλειά του Chabanaux είναι αξιοσημείωτη.
Στο “Dlulden Flies To His Fate” η μουσική οριακά ακολουθεί το μοτίβο του πρώτου τραγουδιού του δίσκου ενώ το “Blackened Rain” μου θύμισε Leprous στη σύνθεση λόγω των κοφτών riffs ανά σημεία. Στο “Newborn Whirlwind” η σύνθεση αναπηδάει από την ανατολίτικη μελωδική μουσική στον νέο progressive metal βαρύ και groovy ήχο συνεχώς και όλος παραδόξως όλο αυτό σε πολύ καλή ισορροπία.
Μογγολικοί λαρυγγισμοί στην εισαγωγή του “Last Flight” πριν το μπάσο μπει με τα μπούνια για να τα δώσει όλα μαζί με τις κιθάρες. Πολλά μπράβο στην Lanusse εντωμεταξύ για την σύνθεση των μπασογραμμών, ειδικά στο συγκεκριμένο δίνει ρέστα. Bonus κομμάτι του CD το “Orang Lao” και νιώθεις ότι σε παίρνουν βόλτα οι μαϊμούδες από το χέρι σε κάποιο ναό της Ινδίας με την ταξιδιάρικη σύνθεση πριν κλείσει με ένα βαρύ και groovy τέλος. Τελευταίο το bonus κομμάτι του βινυλίου, το “The Painter”, εστιάζει σε μια ιδιαίτερη εισαγωγή μέχρι να ακούσουμε ίσως την πιο βαριά πλευρά των Grorr σε αυτόν τον δίσκο με των συνδυασμό riffs και φωνητικών μελωδιών να συγκλονίζουν.
Ο διαλογισμός στις μέρες μας είναι κάτι το σωτήριο και το συνιστώ σε όλους ό,τι κι αν είναι αυτό, όπως κι αν το εκλαμβάνετε, όμως αν θελήσετε να χαλαρώσετε και συγχρόνως να ανακαλύψετε ένα ιδιαίτερο είδος μουσικής που θα σας κεντρίσει το ενδιαφέρον, τότε το “Dlulden’s Last Flight” είναι μια άριστη επιλογή (και απίστευτο εξώφυλλο να προσθέσω επίσης).
7,5/10
Γιάννης Σεβίλογλου
giannisseviloglou@gmail.com
