Έρχομαι σε δύσκολη θέση όταν δεν έχω να πω θετικά πράματα για δικές μας μπάντες. Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τους Strikelight ότι ακολουθούν την μόδα αναβίωσης των 80’s αφού υπάρχουν από το 1999 και συνεχίζουν και εδώ στον δεύτερο full-length δίσκο τους να παίζουν Maiden-ικό NWOBHM, όχι όμως με τρόπο που να εντυπωσιάζει. Αυτό που κρατάει κάπως τον δίσκο, είναι μερικά κιθαριστικά θέματα του Σάββα Γλυκή και Νίκου Παπακώστα (του super τρελοκομείου που λέγεται Convixion) που έχουν την μελωδία και το άρωμα του πρώιμου βρετανικού metal. Κατά τα άλλα στο σύνολο τους οι συνθέσεις κυμαίνονται από μέτριες προς συμπαθητικές ενώ αυτό που ρίχνει ακόμα περισσότερο το τελικό αποτέλεσμα είναι τα απογοητευτικά πραγματικά φωνητικά. Όποιος θέλει να τραγουδάει σε τέτοιο ύφος θα πρέπει να είναι είτε πραγματικά καλή φωνή, είτε να έχει attitude και τσαμπουκά. Νομίζω πως το ελληνικό heavy metal underground μας έχει δώσει και καλύτερα πράγματα τα τελευταία χρόνια.
5/10
Παναγιώτης Αποστολόπουλος
