Μπορώ να πω ότι στο παρόν άλμπουμ έγιναν πιο βίαιοι (εκεί που πρέπει να είναι) και πιο εμπνευσμένοι από το προηγούμενο του 2010 (The Futile Quest for Immortality). Η Σουηδική δυάδα μας παρουσιάζει το 4ο ολοκληρωμένο άλμπουμ από την ίδια εταιρία και φαίνονται εμφανώς ανανεωμένοι. Σταθεροί στον χαρακτήρα τους, σε αυτό το σκοτεινό κατά κάποιο τρόπο heavy/deathy metal τους με τις black μελωδίες να στολίζουν τον αέρα τους. 9 κομμάτια, ανάμεσα σε αυτά εκτός των κλασσικών παραμορφωμένων κιθαρών υπάρχουν και οι στιγμές που τα πράγματα γίνονται ακουστικά και παίρνουν την μορφή μπαλάντων μελαγχολίας που αφήνουν γλυκόπικρες γεύσεις. Γρήγοροι, επιθετικοί, groov-άτοι, μελωδικοί είναι στοιχεία που χαρακτηρίζουν τις συνθέσεις τους και σαφώς καλύτεροι από το προηγούμενο άλμπουμ το οποίο ήταν αρκετά ανέμπνευστο.
7/10
Χρήστος Τσίτσης
