Ώρες-ώρες αναρωτιέμαι τι καπνό φουμάρουν μερικοί εκεί έξω και πάνε και βγάζουν πράγματα σαν αυτό. Η συγκεκριμένη κυκλοφορία δεν πρόκειται για metal αλλά για hardcore/punk και δεν είναι και τίποτα άλλο από έναν ακατάσχετο θόρυβο, τον οποίο θα αναλύσουμε παρακάτω. Πάμε μπας και τελειώσει μια ώρα αρχύτερα αυτό το μαρτύριο.
Γενικά η φάση βρώμαγε εξ’ αρχής από το ότι αυτό το πράγμα βγήκε σε κασέτα και ψηφιακά. Με λίγα λόγια «αν δεν έχεις κασετόφωνο, από τον υπολογιστή σου κύριε, μόνο true οπαδούς θέλουμε εμείς». Όποιος το κάνει αυτό, αυτόματα κατατάσσεται πιο κάτω, χωρίς καν να ακούσω τη μουσική του, μόνο και μόνο για αυτό το σκεπτικό.
Επίσης από τις τυρένιες μπούρδες που έγραφε το Δελτίο Τύπου, τα κλασικά τα οποία δυστυχώς ακόμα γράφονται για ακραίες μπάντες, πράγματα όπως “pulverizing demo”, “unyielding and caustic raw hardcore assault that will demolish you in its wake” και άλλες τέτοιες βλακείες με προϊδέασαν ότι εδώ θα κλαίω τα αυτιά μου. Και ναι εν τέλει όχι απλά κλαίω τα αυτιά μου αλλά ειλικρινά παρακαλάω να μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω για να μην έρθω ποτέ σε επαφή με αυτό το σκουπίδι.
Επειδή εννοείται ότι από όλο αυτό το φεστιβάλ τυριού που περιεγράφηκε στο Δελτίο Τύπου, αυτό που έφτασε στα αυτιά μου ήταν ένας ακατάσχετος θόρυβος, με έναν τύπο που προσπαθεί να κάνει κάτι ανάμεσα σε φωνητικά και «συνθέσεις» του ενός λεπτού που τελειώνουν πριν καν αρχίσουν. Επιτηδευμένο ως το θάνατο, με μια παραγωγή που θυμίζει χαλασμένη τοστιέρα και είναι επίτηδες τόσο κακή, πράγμα που την κάνει ακόμα χειρότερη και εν τέλει βγάζει τη μουσική ως τελικό χαμένο.
Η μπάντα έχει και αυτή εγκλωβιστεί στη σφαίρα μιας επιτηδευμένης ακρότητας και βγάζουν τη μουσική σαν τελικό χαμένο, ταλαιπωρώντας τα αυτιά και τον ελεύθερο χρόνο μας. Και από όσα βλέπω, δεν υπάρχει διάθεση για να ξεφύγουν από αυτό, επομένως, στο καλό και να μας γράφετε.
0,5/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
[email protected]
