Οι Deathrite είναι ένα συγκρότημα από τη Δρέσδη της Γερμανίας εμπνευσμένο από τους punk και hardcore ήχους. Δημιουργήθηκε από τους Beff, Andy και Tony κάπου στο 2010 όταν άρχισαν να τζαμάρουν και να δημιουργούν ένα δικό τους στυλ μεταξύ grindcore και sludge. Έτσι μέσα στα οκτώ χρόνια που υπάρχουν κυκλοφόρησαν τρία albums, τα “Deathrite” το 2011, “Into Extinction” το 2013 και το “Revelation Of Chaos” το 2015, ενώ περιόδευσαν στην Ευρώπη με μεγάλα συγκροτήματα όπως οι Napalm Death, Toxic Holocaust και Ramming Speed.
Με τον αρχικό πυρήνα να συνεχίζει και την προσθήκη των Tom (κιθάρα) και Anton (μπάσο) το συγκρότημα αποκτά μια δυναμική ώθηση και σε συνδυασμό με το ότι τον Γενάρη του 2018 μπήκαν υπό τη σκέπη της Century Media ολοκληρώνεται μια θετική πορεία του συγκροτήματος τον τελευταίο χρόνο μέσα στον οποίο ετοίμασαν το νέο και τέταρτο album τους με τίτλο “Nightmares Reign” με την παραγωγή, μίξη και ολοκλήρωση του δίσκου να γίνονται από τον Richard Behrens (Black Salvation, Evil Spirit) και τον Emanuele Baratto (Kadavar) στα Big Snuff Studio στο Βερολινο. Ο δίσκος θεματολογικά ασχολείται με τους εφιάλτες, την ισχυρή επιρροή τους και πώς μπορούν να επηρεάσουν τις αποφάσεις της πραγματικής ζωής καθώς επίσης για το τι υπάρχει μέσα και έξω από τα όνειρα.
Εννέα κομμάτια λοιπόν υπάρχουν σε αυτό το δίσκο, μέσα από αυτά βλέπουμε το “When Nightmares Reign” να ξεκινάει μέσα από μια σκοτεινή ατμόσφαιρα καθώς στην συνεχεία αποκτά ένα groovy ρυθμό, συνεχίζουμε με το “Appetite For Murder” το οποίο στα μισά το μπάσο μαζί με την κιθάρα δημιουργούν μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα μέχρι να πάρει και πάλι ένα βρώμικο βαρύ ρυθμό που θα πάει έτσι μέχρι το τέλος του. Ακολουθεί το “Invoke Nocturnal Light” το οποίο ξεχωρίζει για το doom metal πέρασμα που υπάρχει στα μέσα του κομματιού πριν ξεκινήσει και πάλι το γρήγορο ρυθμό. Στο επτάλεπτο “Demon Soul” κρατάμε τον απίστευτα σκοτεινό ήχο και το σόλο της κιθάρας προς το τέλος του κομματιού ενώ το “Devil’s Poison” μετά το doom metal ξεκίνημα του μετατρέπεται σε ένα από τα πιο ξέφρενα κομμάτια στο δίσκου μαζί με το δυομισάλεπτο “Bloodlust”. Το “Temptation Calls” είναι ένα εννιάλεπτο κομμάτι μακράν το καλύτερο του δίσκου και ειδικά από το μισό και προς το τέλος του απογειώνεται μέσα από μια σειρά από ατελείωτα riffs και μαγευτικά σόλο κιθάρας.
Οι Deathrite μας προσφέρουν ένα δίσκο μέσα από μια κλειστοφοβική, βρώμικη παραγωγή η οποία προσθέτει επιπλέον στρώματα σκοταδιού στους άγριους ήχους των συνθέσεων. Δυστυχώς αν εξαιρέσω το τελευταίο κομμάτι το οποίο θα το ακούσω ξανά και ξανά το υπόλοιπο album με αφήνει παντελώς αδιάφορο.
4/10
Νίκος Λίλλης
[email protected]
