Νομίζω πως και παλαιότερα κάπου, κάπως, κάποτε, είχα ξαναγράψει πως υπάρχουν σχήματα που θυμίζουν ακόμη και σε μεγαθήρια πως πρέπει να παίζεται, ν’ ακούγεται και τελικά να είναι το ατόφιο heavy metal κι αυτό διότι πολλές μπάντες έχουν χάσει το δρόμο τους και δεν μιλάω για παρακλάδια άξια προσοχής, αλλά για σχήματα που πλασάρονται ή μας τα πλασάρουν για metal και γι’ άλλα που είπαμε, πως από το πολύ πειραματισμό καταντούν να παίζουν ανοησίες.
Όπως και να’ χει υπάρχουν και οι Σουηδέζες Burning Witches ένα γυναικείο πενταμελές σχήμα που με τη δεύτερη κυκλοφορία τους με τίτλο “Hexenhammer”, ή “The Hammer Of The Witches” αγγλιστί, καταφέρνουν και κλέβουν απόλυτα όποιες θετικές εντυπώσεις, με τα δώδεκα κομμάτια του δίσκου να τα θεωρώ ως αναφορά και ορισμό του τι σημαίνει heavy metal. Ο δίσκος ηχητικά συμπλέει με μπάντες όπως οι Accept, Saxon, Doro, οπότε μπορεί να καταλάβει κανείς αναφερόμενος στις παραπάνω αυτές συγκροτηματάρες, το τι θα περιμένει ν’ ακούσει μόλις πατήσει το “play”.
Το “Hexenhammer” ξεκινά με τα “Executed” και “Lords Of War” (εξαιρώ το “The Witch Circle” μιας και πρόκειται για instrumental intro), δύο αρκετά δυνατά τραγούδια που σε “βάζουν στο παιχνίδι” προετοιμάζοντάς σε για την έλευση των “Open Your Eyes” (κομματάρα) και του epic Maiden-ικού… “Maiden Of Steel”, κομματιών που κατ’ εμέ είναι ορισμός και διδαχή του τι σημαίνει metal. Διδαχή οι κυρίες.
Όχι πολύ εντέχνως προσπέρασα με βάση τη σειρά των κομματιών το “Don’t Cry My Tears”, για το λόγω του ότι τη μπαλάντα αυτήν την θεωρώ ως το keytrack του “Hexenhammer” και ίσως το καλύτερο τραγούδι αυτού. Εμπνευσμένη, καλοπαιγμένη, ερωτική, με τρομερή δόση θλίψης, σε αρπάζει και σε πνίγει, σε εξουθενώνει… Καταραμένο να’ ναι. Την έκανε τη δουλειά του ολόσωστα.
Τα επόμενα κομμάτια που ακολουθούν μένουν στο βασικό ύφος τους άλμπουμ, όπως το ala Dio “Dead Ender”, κομμάτι που θα σταθεί ο λόγος που θα με κάνει να αναφερθώ απευθείας στον επίλογο του δίσκου, που δεν είναι άλλος από τη διασκευή στο “Holy Diver” του “μάγου” Ronnie James Dio. Το ν’ αγγίζει κανείς ύμνους που έχουν καθιερωθεί και χαραχτεί στη ψυχή του μέσου μεταλλά, δε θα το χαρακτήριζα μόνο δύσκολο, αλλά χρειάζεται αρκετή δόση τόλμης. Το καλό με τις κυρίες είναι ότι τα κατάφεραν. Κατάφεραν να διασκευάσουν ένα ύμνο δίχως να ταράξουν τα κόκαλα του αείμνηστου και δίχως να ταράξουν τα δικά μας νεύρα.
Οι παίκτριες πέρα από κούκλες το κατέχουν το άθλημα, αλλά θα μου επιτρέψετε να σταθώ στη φωνάρα της Seraina που δίνει το χαρακτήρα και το προβάδισμα στο δίσκο και γενικότερα στις “μάγισσες “. Με το γνωστό σε όλους μας Schmier των Destruction να έχει βάλει κάμποσο το χεράκι του στη παραγωγή και με της κοριτσάρες να έχουν τρελή όρεξη για heavy metal, το “Hexenhammer” είναι μία δημιουργία που αποτελείται από ρυθμό, ένταση και ενέργεια. Διδασκαλία.
8/10
Μιχάλης “The Lone Drow” Κανακουσάκης
mixalis151@gmail.com
